Doet gelijk denken aan Romeo en Julia
[Recensie] Het is altijd leuk om nieuwe auteurs te ontdekken en van de Italiaanse Rosa Ventrella had ik nog nooit gehoord. Ze schreef een familiesaga, Een fatsoenlijke familie, over een verboden liefde in Bari, wat natuurlijk gelijk doet denken aan Romeo en Julia.
De roman beleef je door de ogen van Maria, de ik-verteller, die haar gewelddadige vader haat en juist van de wat dikkige Michele houdt. Hij komt echter van een beruchte familie, eentje die haar vader ook nog eens haat, waardoor hun ontluikende liefde niet veel kansen krijgt te groeien.
Trage vertelvorm
Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen waarom, maar man o man, wat vond ik het verhaal traag. Het ligt misschien aan haar schrijfstijl – veel beeldspraak en soms wat wollig taalgebruik. Daarnaast gebeurt er ook niet bar veel, waardoor het boek langer lijkt dan het is. Overigens is dat ‘kabbelende’ een vertelstijl die mij niet ligt, maar anderen natuurlijk juist wel echt kunnen waarderen. Mocht jij iemand zijn die enorm van beeldspraak houdt en een trage vertelvorm wel kan waarderen, dan kan deze roman zeker iets voor jou zijn. Grappig genoeg waren er ook stukken die me een stuk meer konden bekoren qua schrijfstijl, maar eigenlijk kwamen die passages maar weinig voor.
Wat Ventrella overigens goed doet, is het dorpsgevoel naar voren laten komen. Iedereen praat met iedereen en als er iets gebeurt, is ook gelijk half het dorp op de hoogte. Dat kwam me best bekend voor van toen ik nog in een dorp woonde, al was er daar lang niet zoveel drama als in deze roman.
—
Eerder verschenen op Readalicious
