Een memoir voor alle honden in het leven van Chloe Shaw
[Recensie] Chloe was erg jong toen ze voor het eerst in aanraking kwam met een hond. Ze weet dan ook als geen ander wat het is om van een hond te houden, alsof het een familielid is. Dit betekent dat ze ook weet hoe het is om een hondenvriend te verliezen.
In Een Hondenleven beschrijft Chloe Shaw haar ervaringen met de honden in haar leven, op welke manier ze zich verbonden met hun voelden, welke invloeden een hond heeft gehad op haar leven en hoe verscheurend het kan zijn om een hondenvriend te verliezen.
Een boek voor een hondenvriend
Een Hondenleven is echt een boek voor mensen die zelf weten wat het is om van een hond te houden en om hun beste viervoeter-vriend te verliezen. De woorden van Shaw stralen enorm veel liefde uit richting haar honden en veel passages zijn begrijpelijk voor lezers met een hond. Het is interessant om te lezen welke connectie Shaw heeft/ heeft gehad met haar honden en wat dit met haar doet, maar dit zal niet interessant zijn voor mensen die geen voorliefde hebben voor honden.
Vriendschap
Het boek start bij waar het voor Shaw allemaal begon, namelijk in haar jeugd. Ze deelt haar herinneringen met je en laat zien hoe op jonge leeftijd een hond al belangrijk in haar leven was. Je wordt hierin meegenomen in een tijdlijn van toen, naar nu. Ze heeft dit zeer prettig geschreven. De zinnen lopen soepel over in elkaar en door de herkenning die je in haar woorden kan vinden zal je regelmatig hardop willen lachen of juist een traantje willen laten. Hoe ze bepaalde situaties beschrijft (zoals bijvoorbeeld het overlijden van één van haar honden) is enorm emotioneel, met goedgekozen woorden en herkenbare beschrijvingen, waardoor je als lezer stilstaat bij de waarde van de vriendschap met je eigen hond.
Chloe Shaw woont in Connecticut met haar man, twee kinderen en twee honden. Een Hondenleven is haar debuut.
Angst
De meeste hondenliefhebbers zullen het wel weten, het hebben van een hond is niet alleen maar plezier. Een hond hebben is ook angst hebben voor ziekte en verwondingen en verdriet hebben om zijn dood. Shaw weet dit goed te beschrijven en verteld openhartig over haar eigen verdriet en hoe lastig het is om te rouwen om een hond.
Met name in de ‘volwassen wereld’ is het rouwen om een hond taboe. “Het is maar een hond,” is iets wat vaak uitgesproken wordt. Terwijl een hond vaak wordt gezien als volwaardig familielid. Shaw heeft zich daarom uiteindelijk tijdelijk teruggetrokken om eens goed te gaan rouwen voor alle hondenleventjes die zij al heeft zien gaan.
Naast het rouwen om een hond, heeft Shaw ook wel eens andere ‘problemen’ ervaren. In haar jeugd was haar hond haar beste vriend en kende ze niets anders. Samen waren zij één en regelmatig trok Shaw zichzelf terug als hond zijnde. Honden hebben daarom een erg belangrijke positie in haar leven gekregen, waarbij ze soms keuzes heeft gemaakt waar niet iedereen blij mee was. Zoals toen ze een tweede hond erbij nam, ondanks dat haar man daar geen behoefte aan had. Shaw keerde vaak in zichzelf, niet communicerend met haar man en kinderen, maar wel met de honden. Dit is iets wat ze onbewust deed maar wat wel ten koste ging van het gezin. Hier praat ze ook erg openhartig over en vertelt ze hoe ze dit tegenwoordig aanpakt.
Een Hondenleven is een bijzonder verhaal. Het is uitermate geschikt voor mensen die liefde voelen voor een hond of wellicht interesse hebben in het nemen van een hond. Het is openhartig en herkenbaar, het is liefdevol maar ook verdrietig. Een rollercoaster van een boek.
—
Voor het eerst verschenen op Meerboekenblog2
