Het verhaal leest als een trein
[Recensie] Dit is alweer het derde deel uit de Huisgenotenserie van Emma Zomer, een uniek project van vijf vrouwelijke auteurs onder deze auteursnaam.
Inmiddels kennen we de vijf huisgenoten al vrij aardig. Ze steunen elkaar door dik en dun. Zo probeert in dit deel de ex van Charlot, Sander, zich weer in haar leven te kletsen. Charlot is compleet overdonderd en laat hem binnen en meteen nestelt hij zich bij haar op de bank, commentaar hebbend op alles en iedereen om hen heen. Hij wil de relatie (na anderhalf jaar!) gewoon weer oppakken alsof er niets gebeurd is. Charlot wil dit absoluut niet maar ze krijgt dit niet duidelijk naar Sander toe. Gelukkig is Janne in dit geval de reddende engel. Ze pakt Sander bij kop en kont en zet hem buiten, bij het vuilnis waar hij thuishoort! Charlot op haar beurt helpt Janne bij het vinden van Jacob, die zoon Thijs heeft meegenomen uit het ziekenhuis en geen adres achtergelaten heeft. Charlot weet hem op te sporen en ze geeft via Facebook de twee een zetje in de goede richting.
Wie ook een zetje in de goede richting nodig heeft is Eva. Een ontmoeting met een student zet haar aan het nadenken over haar leven en ook over haar ouders die al meer dan tien jaar geleden uit elkaar zijn gegaan maar die nog niet officieel gescheiden zijn. Ze vindt haar ouders maar apart en soms schaamt ze zich een beetje voor hen maar door met andermans ogen te kijken, beseft ze pas hoe ze geboft heeft met hen. Wat ze ook doet, ze staan altijd achter haar, haar keuzes zijn altijd goed ook al pakken ze minder uit dan ze had gewild.
Lydia moet zichzelf de ogen openen, van Boris hoort ze niet zoveel en in een opwelling besluit ze een weekend in haar eentje naar Parijs te gaan. Dat weekend begint goed, ze slaapt heerlijk op een kleine maar schone hotelkamer en staat al vroeg op om Parijs te ontdekken. Op een terrasje geniet ze van een baguette met brie en een glas wijn als een appje binnenkomt. Al snel gaan de appjes over en weer en snapt Lydia niet meer waarom ze in hemelsnaam naar Parijs moest.
Ook Esmée maakt weer van alles mee. Zij is de meest extraverte van de vijf vriendinnen en vrijwel altijd het zonnetje in huis maar nu even niet. Na een heerlijk afspraak met Léa waarin Esmée al een mooie toekomst voor hen zag, draait Léa die toekomstdromen de nek om en waarom nou in hemelsnaam? Gelukkig heeft Esmée Sjakie, haar pup, die zich in alle bochten draait om haar te troosten. En als het té erg wordt is er altijd wel één van de andere huisgenoten die haar een spiegel voorhoudt.
Het verhaal leest als een trein, het perspectief is steeds vanuit één van de vijf vrouwen die elk door hun ‘eigen’ auteur geschreven zijn, maar het totale verhaal past naadloos in elkaar. Genieten dus, drieënhalve ster voor dit derde deel.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
