Inkijkje in het leven van een Engelse kostschooljongen
In deze autobiografie beschrijft Stephen Fry de eerste twintig jaar van zijn leven. Het boek begint wanneer hij als achtjarige met de trein naar prepschool gaat, 300 kilometer van huis.
De vier delen waaruit het boek bestaat: meedoen, aansluiten, uitbreken en inhalen, geven goed weer hoe de kleine Stephen zich vanaf dan gedraagt. Probeert hij zich aanvankelijk nog aan te passen en mee te draaien in het systeem, al snel ontdekt hij dat hij zijn astma kan inzetten om niet aan allerlei, door hem alle evenzeer gehate, sportieve activiteiten te hoeven deelnemen. De op deze manier vrijgekomen tijd vult hij met rondhangen, lezen, en met in de verboden snoepwinkel in het nabijgelegen dorp stiekem snoep kopen met geld dat hij uit jaszakken en tassen steelt. De lijfstraffen die deze vergrijpen opleveren, neemt hij op de koop toe.
Ook zijn Joodse afkomst en zijn geaardheid gebruikt hij om zich te onderscheiden.
Pijnlijke eerlijkheid
Stephen Fry probeert niet zichzelf sympathieker af te schilderen dan hij was. Het beeld dat uit dit boek naar voren komt is dat van een achterbakse, zelfingenomen tiener met criminele trekjes en totaal geen empathisch vermogen. De schrijfstijl die hij hiervoor gebruikt, is nogal bloemrijk en doorspekt met verwijzingen naar werken van Engelse schrijvers en dichters. Voor de doorsnee niet-Britse lezer niet altijd even bekend of vanzelfsprekend.
Na deze kostschooljaren vol verwarrende gevoelens en schandelijke misdragingen, waarvoor hij zelfs in de gevangenis belandt, herpakt Stephen zichzelf en treedt de wereld met hernieuwd elan tegemoet.
Al met al is Een Jongensleven een prettig boek, bij vlagen humoristisch door de absurde, typisch Engelse kostschoolsetting, bij vlagen moeilijk leesbaar door de in mijn ogen gekunstelde schrijfstijl.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
