"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Een kans op zes

Dinsdag, 18 juni, 2019

Geschreven door: Petra Spark
Artikel door: Ingrid Hermans

Het einde was een leuke verrassing

[Recensie] Één kans op zes dat het noodlot toeslaat. Kan je het ontlopen? Tijdens een zonovergoten vakantie aan de Côte d’Azur verdwijnt Alexandra’s zevenjarige zoon. Hij wordt nooit teruggevonden. Veertien jaar later ontvangt ze een anonieme brief, iemand lijkt meer te weten … Wanneer ze op een ochtend ontwaakt in een huis aan de Middellandse Zee ontdekt ze een gruwelijke waarheid. Ze zal meemaken wat haar zoon veertien jaar geleden moest doorstaan.

Intussen worden er op het strand van het Franse Hyères lichamen van zevenjarige jongetjes gevonden. Opalen liggen in een kring om en heen. Is Alexandra’s zoon het slachtoffer van deze ‘opaalmoordenaar’? Of ligt de sleutel tot de waarheid verborgen in het duistere verleden van Hyères.

Een kans op zes is een boek waar ik veel moeite mee had om in te komen. Het viel me direct op dat het boek qua schrijfstijl niet voor mij weggelegd was. Het las wel snel weg, maar het was niet de meest prettige schrijfstijl om te moeten lezen.

In Een kans op zes zitten meerdere verhaallijnen. Dit vond ik ervoor zorgen dat het boek onduidelijk werd. Het had voor mij beter gewerkt als er een verhaallijn was van het hoofdpersonage en een verhaallijn van de moordenaar. Dan kon ik de gebeurtenissen goed scheiden. Nu lukte dit me helaas minder goed. Doordat er zoveel verhaallijnen waren in Een kans op zes had je hoofdstukken die heel goed en uitgebreid werden uitgewerkt, maar je had ook hoofdstukken die niet of nauwelijks werden uitgewerkt. Voor mijn gevoel miste ik soms ook informatie bij het verhaal en bij andere stukken mocht er wat minder informatiegegeven worden.

Hereditas Nexus

Een kans op zes is wel spannend, maar het was voor mij niet spannend genoeg om het boek niet weg te kunnen leggen. Dit komt mede door, wat ik eerder al aanhaalde, de schrijfstijl. De momenten dat er veel spanning nodig is, dan lukt het Petra Spark ook om deze spanning te beschrijven en ervoor te zorgen dat je als lezer de spanning voelt. Dat zijn ook de momenten waar je verder wil blijven lezen, omdat je wil weten hoe dat hoofdstuk afloopt.

Al met al wilde ik, ondanks dat ik het boek niet zo leuk vond, het boek uitlezen. Dit heb ik ook gedaan en het einde was een leuke verrassing. Het is leuk om te zien hoe alle verhaallijnen samenkomen in het boek, ook al zaait het verwarring. Door alle verhaallijnen samen te laten komen, krijg je ook een duidelijker beeld van de personages en wat ze allemaal gemeen hebben met elkaar.

Al met al geef ik het boek 2,5 sterren. Het sloeg voor mij persoonlijk de plank mis, wat ik erg jammer vond. De achterflap klonk zeer veelbelovend, maar helaas bleef het daarbij en zijn mijn verwachtingen niet uitgekomen.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

De Patiënt

Een kans op zes

Astarte