Puur genieten van een luchtig verhaal
[Recensie] Katie Fforde is pas later in haar leven gaan schrijven en heeft in de loop der tijd een grote schare trouwe fans gekregen. En ik ben er een van. Al haar boeken bevatten een heerlijke mengeling van herkenning en verrassing.
Helena heeft een probleem, ze is dringend op zoek naar een ruimte voor haar atelier. Helena is wever en haar weefgetouw neemt heel veel ruimte in beslag. Haar huidige atelier huurt ze en de eigenaar heeft andere plannen met het pand. Hij heeft haar een half jaar gegeven om iets anders te zoeken en de tijd begint nu te dringen. Ze heeft de eigenaar nog nooit gezien maar daar komt snel verandering in als hij in het bouwvallige huis gaat wonen naast haar. Hij wil dat huis opknappen terwijl hij er woont. Op een dag heeft hij, Jago, hulp nodig bij het redden van een kitten. Helena helpt hem en tot haar grote verrassing is hij aardig. Ze kunnen meteen goed met elkaar opschieten. Beiden zijn niet toe aan een relatie en ze besluiten om elkaar te helpen en naar de buitenwereld te doen alsof ze samen iets hebben. Dat bespaart ze de vele koppelpogingen uit hun naaste omgeving. Dat Helena in het huis van Jago ook een kamer krijgt én dat ze in een oude schuur haar atelier vestigt, helpt daarbij.
De moeder van Helena, Gilly, heeft zo haar eigen problemen. Samen met Helena wordt ze op de lunch gevraagd bij haar zoon Martin, zijn vrouw Cressida en hun dochtertje Ismene. Gilly vertrouwt het niet, ze zullen wel iets van haar willen. En dat is ook zo. Ze willen graag dat Gilly bij hen in komt wonen in hun nieuwe huis. Om dat nieuwe huis te bekostigen moet Gilly dan wel haar eigen huis verkopen, Fairacres. In Fairacres runt ze een succesvolle B&B, ze legt er haar ziel en zaligheid in. Ze is dan ook niet van plan haar huis te verkopen. Vele jaren geleden is ze gescheiden en ze heeft veel moeite gehad om Fairacres, haar ouderlijk huis, te behouden. Om haar ex uit te kopen moest ze zelfs land verkopen! Maar nu leggen Martin en Cressida zoveel druk op haar dat ze gaat twijfelen, is het eigenlijk niet haar plicht om de kinderen financieel te ondersteunen? Dan duikt er plotseling een onbekende makelaar, Leo, op, een charmante man die haar mee uitneemt naar een voorstelling. Ze voelt zich gevleid, in geen jaren heeft ze zoveel aandacht gehad. Leo overspoelt haar ermee, hij rekent haar ook voor hoeveel geld er beschikbaar komt als ze verkoopt. Er blijft dan genoeg geld over om zelf een schattig huisje te kopen en van oma haar roeping te maken.
Gelukkig vindt Helena Leo maar een griezel. Helena heeft een speciale gave, ze is een superherkenner. Ze hoeft een gezicht maar eenmaal te zien om die persoon altijd te kunnen herkennen. En ze herkent Leo van jaren terug in een niet zo’n mooie rol. Maar zal haar moeder haar geloven? Of denkt ze gewoon dat Helena een jaloerse dochter is die haar moeder geen geluk gunt met een nieuwe man?
Een vermakelijk verhaal ontwikkelt zich in de voor Katie Fforde kenmerkende stijl. In hoog tempo stapelen de ontwikkelingen zich op. Gilly wordt tussen haar kinderen heen en weer geslingerd en ook nog eens tussen twee mannen. Om haar zinnen te verzetten kookt en bakt ze voor een weeshuis. Het water loopt in je mond bij de beschrijving van de gerechten. En dan is er ook nog de nuffige schoondochter Cressida die een gezondheidsfreak blijkt te zijn. Ze heeft geen goed woord over voor de baksels van Gilly, de andere familieleden gelukkig wel. Helena werkt zich een slag in de rondte om de vele bestellingen te verwerken die ze op enkele beurzen heeft gehad. Ze heeft helemaal geen tijd om verliefd te worden, laat staan om een relatie te hebben. Toch ontwikkelt ze speciale gevoelens voor Jago maar of ze wederzijds zijn? En is Jago wel helemaal eerlijk geweest tegen haar?
Een heerlijk boek om te lezen in het prille lentezonnetje! Puur genieten van een luchtig verhaal met hier en daar een diepere onderlaag. Nee, het is geen literatuur, dat pretendeert Katie Fforde ook niet. Maar ze levert wel weer een heerlijk feelgood verhaal af waar ik erg van genoten heb. Vier welverdiende sterren dus.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
