Deze laat je niet meer los
[Recensie] Humor en geduld zijn de kamelen waarmee je door alle woestijnen kunt gaan (Phil Bosmans) Jonathan heeft behoefte aan een partner. Hij is niet veeleisend en zoekt een gewoon meisje met twee borsten. Meer moet dat niet zijn. Jonathan ontmoet tijdens zijn zoektocht een aantal krankzinnige personages op verrassende locaties. Zijn zoektocht is lang en hobbelig en vraagt veel geduld van Jonathan en mij als lezer. Hilarisch en humoristisch in alle toonaarden.
Een verminkte geest geneest niet met een pleister. Zoveel kan ik wel stellen na het lezen van dit boek. Na Ik ging naar de dokter heeft de auteur een jaar later deze opvolger al gereleased. Daar waar het vorige boek zich wist te onderscheiden door een absurdistische en chaotische roadtrip ter grootte van een stadswandeling, maakte het nieuws dat er een opvolger zou komen, mijn verwachtingen op voorhand torenhoog. Zou de auteur dit nog kunnen benaderen of kun je je slechts eenmaal onderscheiden en verval je daarna in herhaling en in verval? De auteur heeft een draadje los. Iets anders is niet te concluderen na het lezen van dit boek. Er zijn als toegift personages uit zijn eerste boek die zich in Het meisje met de twee borsten nogmaals van hun SM- (Slechtst Mogelijke)kant laten zien.
De mens vindt zijn opperste vreugde in de meeslepende smaak van groot avontuur en creatieve actie (Antoine de Saint-Exupéry)
Nooit eerder las ik een boek waarin je letterlijk van een tot honderd leert tellen, Adam en Eva ontmoet en het ‘Wees gegroet Maria’ leert in het Latijn. Geen boek waarin Janet Jackson meedoet en je letterlijk alle landen van de wereld tegenkomt. Alsof je alle antwoorden van een avondje Trivial Pursuit spelen, in een hoge hoed stopt en er willekeurig honderd uitgepakt hebt. Die honderd zitten in dit boek. En er zit dan ook nog een verhaal in. Zonder logica, dat dan weer wel.
Het geluk is de som van alle ongelukken die je niét hebt gehad (Marcel Achard)
De wet van Murphy speelt ook in dit verhaal weer een belangrijke rol; Alles wat mis kan gaan, gaat mis. Veel ongelukken, ongeluk, schoten, pief-paf-poef, schade, schande, romantiek, bloot, de DNA-test van Koning Albert, de Coronacrisis en zelfs een vleugje Samson en Gert met hun nog altijd niet werkende bel. En Urbanus. Als groot liefhebber van de strips van Urbanus durf ik de vergelijking best aan met de boeken van deze auteur. Je kunt het in beide gevallen onmogelijk verzonnen krijgen. Erik Segers is een Vlaming en dat is goed merkbaar in zijn taalgebruik. En dat geeft er voor mij als Ollander nog een stukje meer jeu aan.
Het leven heeft zoveel positieve kanten dat pessimisten er moedeloos van worden (Tonny Eyk)
Er bestaat natuurlijk al geruime tijd het Feelgood genre. Nou, dit is er een uit de buitencategorie. Hier wordt toch iedereen vrolijk van. De tegenwerking en tegenslagen in het verhaal zijn nooit zo groot of een onnavolgbare kwinkslag brengt weer positiviteit, hoop en leven.
Heb je zin in onzin, lees dit boek. (Peter van Bavel)
Voor op het strand en voor in het opblaasbadje. Deze laat je niet meer los. En houd je uren bezig. Uiteindelijk is iedereen een beetje Jonathan. Het zou toch prachtig zijn wanneer iedereen gelukkig is met wat hij heeft. Dan hoef ik ook niet te bedelen om het derde boek van Erik, liefst uitgebracht vóór de zomer van 2021. Vijf symbolische, metaforische, anabolische en superlogische subjectieve sterren voor dit in paperback gestoken pretpakket.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
