Wat verzwijgt Fays moeder voor haar dochter over wat ze meemaakte tijdens de Tweede Wereldoorlog?
[Recensie] Als Fay Knox met haar klas een reis naar Parijs maakt, wordt ze meerdere keren overvallen door vreemde flashbacks. Vooral de klokken van de Notre Dame wekken een heftige emotionele reactie bij haar op. Volgens haar moeder is Fay echter nooit eerder buiten Engeland geweest en zeker niet in Parijs. Waar haar reacties op bepaalde dingen vandaan komen, is dus een groot raadsel. Als Fay jaren later opnieuw een week naar Parijs gaat, besluit ze van de gelegenheid gebruik te maken om op zoek te gaan naar de waarheid.
Om het raadsel van de vreemde gebeurtenissen tijdens haar schoolreis op te kunnen lossen, ziet Fay zich algauw gedwongen zich te verdiepen in het leven van haar moeder Kitty. Vooral de jaren in de Tweede Wereldoorlog blijken erg belangrijk te zijn. Het grootste gedeelte van het boek bestaat dan ook uit het verhaal van Fay’s moeder, verteld door de ogen van haar jeugdvriendin Nathalie Ramond.
Het verhaal van Kitty wordt erg gedetailleerd verteld en is erg persoonlijk. Ik vond het dan ook enigszins vreemd dat het volledig door Nathalie wordt verteld en niet door Kitty zelf. Ik had regelmatig het gevoel dat Nathalie bepaalde details helemaal niet kon weten, zeker als het om gebeurtenissen ging waarbij zij zelf niet aanwezig was.
Los daarvan is het verleden van Kitty echter ontzettend goed uitgewerkt. De lezer krijgt steeds stukjes historische informatie over de tweede wereldoorlog in Frankrijk. Vervolgens krijgen we te lezen hoe Kitty en haar vrienden de daarin beschreven gebeurtenissen beleefden. Dit vind ik een heel erg goede manier om het verhaal te brengen. Doordat alles uitgebreid beschreven wordt, kun je bijna letterlijk in Kitty’s hoofd kruipen. Haar verhaal kwam dan ook voor mijn gevoel heel dichtbij.
Het gedeelte van het boek dat zich in het heden afspeelt, sprak mij iets minder aan. Fay’s leven lijkt net iets te veel op dat van haar moeder en Fay heeft lang niet zo’n unieke persoonlijkheid als Kitty. Ook is er een verhaallijn over Algerijnse vluchtelingen die waarschijnlijk als doel heeft heden en verleden met elkaar te verbinden, maar voor dat doel niet voldoende uitgewerkt wordt.
Ondanks dat ik wel een aantal kanttekeningen heb bij dit verhaal, heb ik het boek toch met veel plezier gelezen. Met name de flashbacks naar het verleden voelden heel bijzonder en gaven me bijna het gevoel dat ik deel uit maakte van het verhaal. Ik ben benieuwd hoe andere lezers dit zullen ervaren.
—
