"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Emperium Nachtval

Zaterdag, 24 maart, 2018

Geschreven door: Bas Kock
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Goed geschreven, spectaculair einde

[Recensie] Dit boek is een van de weinige Nederlandse fantasyboeken die ik ken dat zich onderscheidt door zijn taalgebruik. Het bevat een heel aantal erg mooie beschrijvingen (al vind ik sommige vergelijkingen een beetje vergezocht), aansprekende dialogen (met mooi gebruik van dialect) en er waren geen haperende zinnen, geen storende tangconstructies en geen missende woorden. Het boek zat goed in elkaar en er waren geen fouten die me uit te tekst haalden. De auteur heeft duidelijk veel ervaring als journalist. Ik vond ook dat er net zoveel nieuwe woorden werden gebruikt om niet storend te zijn. Ook vond ik de ‘world building’ van hoge kwaliteit.

Deze wereld was goed uitgedacht en gaf het gevoel dat er echt geschiedenis achter stak (maar niet al te ver terug in de tijd). Maar dit is tegelijk, paradoxaal, een van de punten waardoor dit voor mij geen ‘vijf sterren’-boek is. Alle uitleg en terzijdes over de geschiedenis en de wereld weerhielden me er op sommige punten van om echt in de huid van de karakters te kruipen en met ze mee te leven. Alle informatie zorgde dat ik een afstand ervoer. Dit werd niet echt verbeterd door de structuur (ook al was die duidelijk goed uitgedacht) waarbij ik tussen verschillende maanden heen en weer moest gaan. Hierdoor moest ik meer rationeel dan emotioneel met de tekst bezig zijn.

Bovendien vond ik het in de verschillende karakterlijnen moeilijk om direct met de hoofdpersonen mee te leven en hun verhaallijnen werden niet direct duidelijk. Daardoor bleven ze ook een beetje op een afstand staan. Ik werd dus niet direct meegesleept, maar bleef lezen omdat ik verstandelijk wilde weten hoe het zou aflopen. Maar hoe het afloopt maakt veel goed. Er waren een paar erg goede wendingen, die ik hier niet ga verklappen. Behalve dat er een fantastisch magnetische installatie is die werkelijk adembenemend was, en ik wou dat ik die had verzonnen! De laatste vijftig of zestig pagina’s zijn een adembenemende race van openbaringen en karaktermomenten die het boek voor mij van iets meer dan gemiddeld optilden tot echt een goed boek. En ik wil heel graag het volgende deel lezen van deze trilogie, ik heb namelijk het vermoeden dat dat nog beter gaat zijn dan dit boek.

Ik moet helaas wel toegeven dat ik me stoorde aan de tekst op de cover van het boek. Ik heb het niet laten meewegen in mijn beoordeling, omdat ik denk dat deze tekst is geschreven door de uitgever en niet door de auteur (die ik anders wat hoogmoedig zou vinden). Er staat namelijk dat dit een ‘Maatschappijkritische roman’ is ‘vol verwijzingen naar de literatuur, religie en eschiedenis’. En ik las ergens anders dat dit een ‘literaire fantasy’ zou zijn. Ik vind dat niet echt verdiend door het boek.

Wandelmagazine

Elk goed fantasyverhaal heeft verwijzingen naar literatuur, religie en geschiedenis. En ik vond de manier waarop bijvoorbeeld religie in dit boek werd gebruikt niet echt heel vernieuwend (behalve misschien een wending aan het einde). Er zijn tal van fantasyboeken met boosaardige kerken, die met andere machthebbers samenwerken om oudere (vaak polytheistische) godsdiensten uit te roeien, ook al blijken die ‘waar’ te zijn. Ik had niet het idee dat dit boek er veel nieuws over te vertellen had, vooral omdat er geen enkele ruimte was voor de goede aspecten van religie. Ook dat oorlog slecht en depersonaliserend is, hebben andere fantasyboeken al ruimschoots aangetoond. En de omgang met vrouwen in dit boek was ook niet echt heel nieuw. Er waren een paar aardige aspecten in hoe magie en wetenschap werden beschreven, maar de Maesters in Game of Thrones vervullen dezelfde rol. Dus nee, ik vond niet dat dit boek zulke beschrijvingen verdiende. Het kan prima op zijn eigen benen staan.

Eerder verschenen op Hebban