"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

En de wereld zei ja

Zaterdag, 20 juni, 2020

Geschreven door: Kaia Dahle Nyhus
Artikel door: Rita Pontororing

Ontdekkingsreis door de evolutie van het leven

[Recensie] Het ontstaan van de wereld, hoe vertel je dat aan kinderen? Dit prentenboek neemt de jonge lezer mee op een prachtige ontdekkingsreis door de evolutie van het leven, staat op de achterflap beschreven. 

En de wereld zei ja, is inderdaad geschikt voor jonge kinderen. De teksten zijn eenvoudig, de zinnen kort. Dit komt de begrijpelijkheid ten goede.

De ontdekkingsreis die Kaia Dahle Nyhus beschrijft, gaat om de vraag waar wij vandaan komen. Het verhaal van de wereld begon, toen de wereld  “ja” zei, daarna kwam de tijd, het water, de zon. Dan volgt er een korte uitleg over de planeten wat overigens in al haar eenvoud mooi verteld wordt.

Vervolgens gaat het verhaal verder met uitleg hoe de wereld die “ja” zei, zich verder en verder ontwikkelt. Dat is mooi in dit boek dat het verhaal van de wereld niet stopt. De ontwikkeling van de wereld gaat door en de veranderingen die de wereld ondergaat ook.

Boekenkrant

Wat we lezen in deze hele ontstaansgeschiedenis blijft in de verteltrant. Nergens wordt geoordeeld, Nyhus vertelt het verhaal vanuit een positie waarin ze observeert. Heel mooi zoals zij ook vertelt over de hedendaagse gebeurtenissen, de invloeden van de mens.

En tijdens het lezen of voorlezen komen er vast en zeker vragen. Het lijkt tegenstrijdig een verhaal dat eenvoudig van opzet is met begrijpelijke teksten, maar die vragen kunnen oproepen. Dat komt doordat de verhalen gaan over de gebeurtenissen om ons heen, kinderen kunnen die herkennen.  De verhalen over de wereld stoppen niet, ze gaan door. 

Het is een mooi boek om samen met kinderen te lezen en er samen over te praten. De illustraties zijn heel wisselende beelden, soms doen ze wat ongewoon aan, soms vreemd, wat merkwaardig maar ook wel passend. Vooral de illustratie van de planeten is kinderlijk eenvoudig maar overduidelijk.

Soms doen de beelden wat angstig aan, zoals de illustratie die doet denken aan “de Schreeuw” van Edvard Munch. De tekst hierbij gaat over ziekzijn en de dood. Met een soort troost want “Zelfs deftige dames stierven, in deftige bedden, met deftige kettingen om hun hals.”

De uitvoering van de tekeningen komen puur over zoals de teksten puur overkomen. Ontdaan van alle franje, weergegeven zoals het is. Ook de tekeningen geven genoeg stof tot samen er over praten.

En dat is mooi aan dit boek. Kinderen aanzetten tot nadenken en praten over de wereld om hen heen. Over de onderliggende boodschap de wereld blijft veranderen en niet altijd op een positieve wijze, maar ….

“We blijven veranderen,
want de wereld roept!
En de wereld zegt  ja”

Voor het eerst verschenen op De leesclub van Alles