Het verlangen naar koud vlees
[Recensie] Engelenlust is een brief van een necrofiel aan Ravengirl, ook een necrofiel. Deze brief bevat zijn levensverhaal die hij wenst te delen met haar, zodat ze hem beter begrijpt en kan liefhebben. Hij vertelt erin hoe hij van een gewone dorpsjongen uitgroeide naar hetgeen hij nooit wilde zijn: een misdadiger die zich vergrijpt aan dode lichamen. Langzaamaan leren we hem beter kennen en ontdekken we hoe hij van een uitstekend student met een enorme interesse in literatuur uiteindelijk besloot een andere weg in te slaan door aan de slag te gaan bij een begrafenisondernemer. Op deze manier kon hij zijn bizarre voorkeur in het geheim in de praktijk beginnen uit te oefenen. Maar waarom sloeg hij deze weg in? Waar liep het mis? Hoe komt iemand er toe om zo te handelen? Dit komen we allemaal te weten in zijn onbeschaamde, open en eerlijke brief aan Ravengirl.
Na Blackwell keek ik reikhalzend uit naar Kevins volgende boek. Toen er eindelijk bekend werd wat zijn volgende publicatie zou zijn, was ik toch iets teleurgesteld want het zou nog niet het vervolg op Blackwell zijn. Het zou een roman worden over necrofilie. Ondanks mijn teleurstelling werd ik toch wel nieuwsgierig, hoe komt een auteur als Kevin er nu bij om een boek, en dan nog wel een roman, over necrofilie te schrijven? Hierover verklaart hij zich nader in een nawoord en wordt er voor de lezer heel wat duidelijk. Bij het zien van een YouTube-filmpje over Ted Bundy, waarbij Ted zijn daden omschrijft alsof het de normaalste zaak van de wereld is, werd de interesse van de auteur gewekt. Dit is ook hoe hij het boek heeft neergezet: de schrijver van de brief aan Ravengirl omschrijft zijn misdaden alsof het de normaalste zaak van de wereld is, hij heeft helemaal geen schroom. Dit zorgt voor een nogal lugubere sfeer. Verscheidene keren tijdens het lezen, leg je het boek toch opzij, zucht je even, moet je even bekomen en heb je toch wat meer tijd nodig om verder te lezen. Af en toe zat ik zelfs heel even met rode kaakjes op de trein en keek ik om mij heen om te zien of niemand wist wat ik aan het lezen was. Maar stoppen met lezen doe je niet eenmaal je bent begonnen aan het boek.
Ook hier weer heeft de auteur uitstekende research uitgevoerd, Kevin heeft zich wel erg verdiept in necrofilie, bepaalde delen in het boek zullen zeker niet makkelijk geweest zijn om ze neer te schrijven.
Voor de lezer blijft het nogal vaag wie nu wel de schrijver van de brief is en je gaat je hierover vragen stellen. Af en toe ga je je zelfs afvragen of de auteur het niet over zichzelf heeft, zo heeft het hoofdpersonage net als de auteur ros haar en heeft hij ook literatuur gestudeerd. Zou het dan toch kunnen dat hij zich teveel verdiept heeft in dit thema? Wie weet…
Engelenlust is geschreven met een enorme precisie, er werd nagedacht over alle woorden. De levendigheid en de rijkheid van de Nederlandse taal wordt weer op een magische manier tot leven gebracht door Kevins wonderbaarlijke pen. Hij heeft een enorme bagage aan Nederlandse woordenschat en weet deze op een sublieme manier te benutten. Bovendien schrijft hij op een fantasierijke en beeldende wijze waardoor je niet zomaar rustig een boek zit te lezen. Nee, als lezer bevind je je in het boek en maak je er echt deel van uit. We worden in het boek gezogen door de woorden van de auteur die ons meeneemt tijdens zijn ontdekkingsreis in de wereld van necrofilie. Gezien het akelige thema van Engelenlust is het toch soms wel griezelig. Kevin heeft een eigen typische schrijfwijze ontwikkelt, die mij doet denken aan enkele van de groten uit de klassieke (vaak Engelse) literatuur waar hij in zijn boeken ook vaak naar verwijst: Shelley, Poe, Raleigh, Baudelaire, Markies de Sade, … . Waardoor hij ook één van de betere Vlaamse auteurs is van dit ogenblik. Klein en leuk detail is de verwijzing naar Blackwell in Engelenlust en voor de oplettende lezers is er zelfs een Easter egg in verborgen.
Het verhaal is gewaagd en er is lef nodig om het te schrijven. We volgen het leven en het denken van een necrofiel. Wat voor hem als normaal wordt beschouwd is voor ons bizar, gruwelijk en zelfs ondenkbaar. Als lezer wordt je ook wel nieuwsgierig naar wie Ravengirl is, vooral wanneer de schrijver van de brief aanhaalt dat Ravengirl maar haar alias is. Als lezer krijg je een waterval van emoties over je heen tijdens het lezen van Engelenlust: medelijden, gruwel, afschuw, schaamte, … en meermaals ga je er toch even bij zitten om na te denken. Ik vroeg me tijdens het lezen af en toe af hoe het er echt aan toe gaat bij een begrafenisondernemer en wat er allemaal met de dode lichamen gebeurt zonder dat wij er weet van hebben.
De manier waarop Kevin met onze Nederlandse taal omgaat is magie, hij put uit een rijke en beeldende woordenschat, waarbij hij literatuur schrijft om U tegen te zeggen in combinatie met een zeer gewaagd onderwerp die hij op een originele manier weergeeft. Weeral een pareltje uit Kevins pen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
