"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Er was eens iets anders

Woensdag, 9 oktober, 2019

Geschreven door: Danielle Teller
Artikel door: Bren De Wit

Een onwijs gaaf boek dat door elke sprookjesliefhebber gelezen zou moeten worden

“Achter een meeslepend verhaal gaat vaak een nederige waarheid schuil.” 

[Recensie] Er was eens iets anders is een hervertelling van het o zo bekende sprookje van Assepoester. Alleen dit keer vanuit het perspectief van haar stiefmoeder Agnes. Er doen allerlei nare geruchten de ronde over dat de nieuwe prinses Assepoester wel een heel wrede jeugd zou hebben gehad. Agnes besluit hierdoor haar eigen verhaal uit de doeken te doen en neemt je mee in een toch wel heel andere wereld dan dat tot nu toe altijd werd verteld. Het verhaal van Agnes start bij hoe ze als jong meisje van amper tien jaar al moest vertrekken van haar thuis en aan het werken wordt gestuurd op de Manor. Haar moeder is een paar jaar daarvoor komen te overlijden tijdens de geboorte van haar broertje. Haar vader heeft te weinig land en geld om twee dochters van een bruidsschat te kunnen voorzien en het huis was zo klein dat het genoeg had aan een paar meisjeshanden. Ze komt in de Manor terecht in de wasserij op het landgoed. De wasvrouw is een afschuwelijk mens en behandelt Agnes verschrikkelijk. Na jaren deze ellende te hebben meegemaakt weet ze er eindelijk van te ontsnappen als ze zwanger is geraakt.

“Ik drukte mijn gezicht tegen zijn schouder en probeerde de golven van paniek die in me opwelden te onderdrukken. Ik had al een keer eerder het gevoel gehad dat ik in de val zat en had gedacht dat de wereld me niets meer zou kunnen ontnemen. Nu begreep ik dat ik me had vergist.” 

Agnes bouwt een leven voor haar en haar dochters op als alleenstaande moeder, het leven is misschien niet makkelijk, maar absoluut beter dan wat ze hiervoor op de Manor heeft moeten doorstaan. Maar ook aan dit leven komt een eind. Het ongeluk lijkt Agnes maar te achtervolgen en zo belandt ze uiteindelijk terug in de Manor, al is het dit keer als het kindermeisje voor Assepoester, dan nog de verwaarloosde dochter van de landheer en landvrouw. Agnes zit behoorlijk met zichzelf in de knoop, haar gevoelens voor het meisje gaan van pure afkeer naar intense liefde. De beeldschone, maar behoorlijk afstandelijke en kinderachtige Assepoester wordt uiteindelijk de stiefdochter van Agnes. Het verhaal laat je inzien dat lang niet alles altijd is zoals het lijkt. Het neemt je mee in een totaal andere wereld dan die je tot nu toe kende. Dit is het nooit eerder vertelde verhaal van Assepoesters stiefmoeder en dit verhaal moet je gewoon gelezen hebben!

Kookboeken Nieuws

“Ik ben niet ondankbaar voor het wonderbaarlijke geluk dat ons ten deel is gevallen, maar door dit soort onrechtvaardigheid zou ik willen ontsnappen uit onze vergulde kooi, wij met z’n drietjes, om ergens anders in vredige afzondering te kunnen leven. Ondanks onze verheven omstandigheden hebben we geen zeggenschap over ons lot.” 

Wat heb ik ontzettend uitgekeken naar dit boek zeg. Ik ben groot fan van sprookjes, maar niet per se van degene met de “ze leefden nog lang en gelukkig” eindes. Nee, ik hou van de verhalen van de “Villains”, de slechteriken in de verhalen. Want net als in het echte leven, zit er vaak een heel verhaal achter het gedrag, of zit het zelfs heel anders in elkaar dan tot nu toe altijd werd gedacht. En dat laatste is precies het geval hier in Er was eens iets anders.

Danielle Teller weet je het verhaal van de stiefmoeder te vertellen waardoor je volledig anders over haar gaat denken. Ze heeft de gave om je de persoon waar je altijd een hekel aan had, van gevoelens en liefde te voorzien, van twijfels en menselijkheid, van kracht en een hele mooie sterke persoonlijkheid, dus helemaal niet zo slecht zoals we dachten. Het goed en kwaad in de wereld wordt in deze prachtige hervertelling duidelijk neergezet en laat je goed nadenken over hoe het er in werkelijkheid aan toe is gegaan, maar geeft ook duidelijk de boodschap mee dat je in het echte leven ook niet zomaar klakkeloos moet aannemen wat je aan geruchten hoort. Want wie zegt dat degene die dat verspreidt de waarheid wel echt spreekt en zit er misschien wel een heel ander verhaal achter. Ik vind dit zo knap verwerkt in het boek en hoop dat mensen deze raad dan ook ter harte zullen nemen.

“Nadat ik was terug geslopen naar mijn eigen bed, lag ik wakker in het donker te staren. Ik zou nooit meer een bediende zijn. Ik was Agnes Vis-de-Loup, Lady van Aviceford Manor.” 

Danielle Teller heeft een heerlijk vloeiende, vlotte en beeldende schrijfstijl. Ze weet je mee te nemen in deze wereld en het voor je ogen tot leven te laten komen. Ik kon dit boek gewoon niet meer wegleggen, ik moest en zou verder lezen en weten hoe het nou allemaal in elkaar zat. Ik hou daarvan als een auteur dat voor elkaar kan krijgen. Het is werkelijk een onwijs gaaf boek dat door elke sprookjesliefhebber gelezen zou moeten worden. Maar ook als je niet van sprookjes houdt, maar wel van een goed verhaal in een ruwe wereld, waar pracht en praal toch heel niet zo mooi is als dat het doet lijken, je weet wel ‘het gras is altijd groener bij de buren’, dan zou je dit boek ook echt moeten lezen. Ik heb er zo van genoten. En als ik dan een minpuntje heb dan is het dat ik niet goed snapte waarom er in het begin wordt verteld dat haar moeder zou zijn komen te overlijden tijdens de geboorte van haar broertje, maar op de bladzijde daarna wordt gezegd dat Agnes de jongste is van het drietal kinderen… Daar zat ik toch even van, euhm okay…hoe zit dit dan? Maar al snel was ik daar overheen en zat ik weer vol in het verhaal. Een verhaal dat het lot belicht van vrouwen die nauwelijks zeggenschap hebben over hun eigen leven en eenieder laat zien dat lang niet alles is zoals het lijkt.

“Omdat het ongeluk in een klein hoekje zit en we ons daarop moeten voorbereiden, wilde ik zeggen. Omdat er een moment kan komen dat we geen geld meer hebben, of geen eten. Omdat de wereld misschien niet eeuwig aardig blijft voor je geliefde dochter. Al die dingen wilde ik zeggen, maar ik hield mijn mond.” 

Danielle Teller heeft met haar debuutroman mij voor zich weten te winnen. Ik houd van haar schrijfstijl en dit verhaal. Ik hoop dan ook dat er in de toekomst nog veel meer van haar hand te kunnen lezen. Kijk er nu al naar uit. Dit boek krijgt van mij dan ook 4 en een halve ster!

Eerder verschenen op Perfecte Buren