Waar zijn ze gebleven?
[Recensie] Via zijn oom Teun komt Adam, een jonge gedesillusioneerde schrijver, in het bezit van een grote doos met boeken. Hij neemt de doos mee naar zijn appartement en spit de inhoud door. Een paar interessante boeken vist hij eruit en dan stuit hij ineens op een dagboek. Hij begint erin te lezen en het laat hem niet meer los. Het dagboek is afkomstig van Celia, de vrouw van Derk Wintershoek, een auteur door wie Adam geïnspireerd werd om ook te gaan schrijven.
Het dagboek beschrijft de eerste huwelijksjaren van Derk en Celia die ze doorbrachten in een duinvilla aan de kust. Adam voelt dat hij iets op het spoor is en gaat op onderzoek uit. Misschien zit er wel een goed verhaal in voor een boek! Na wat research komt hij erachter dat Derk en Celia zowat zestig jaar geleden spoorloos verdwenen zijn. Er is nooit meer iets van hen vernomen. Hij vertrekt naar het plaatsje aan de kust waar het echtpaar woonde en heel toevallig mag hij zelfs overnachten in hun verwaarloosde duinvilla die al jaren leeg staat. Hij hoopt daar inspiratie te vinden om hun verhaal te reconstrueren en er een boek over te schrijven en wordt daarbij geholpen door Beate, een jonge, vrolijke en onbesuisde jonge meid die het mysterie ook graag wil oplossen.
In eerste instantie ergert Adam zich enorm aan Beate maar hij moet toegeven dat haar hulp van onschatbare waarde is. Adam lijkt wel onder invloed te staan van het sombere kille huis in de duinen, er hangt een naargeestige sfeer en hij voelt dat iets of iemand hem in de gaten houdt. Schrijven lukt hem daardoor niet. Het dagboek van Celia levert veel informatie voor hun onderzoek, ze vermoeden dat er een misdrijf is gepleegd in de duinvilla. En wanneer een onverwachte storm de duinvilla treft, lijkt het vermoeden waarheid te worden.
Een leuke en originele thriller met een bovennatuurlijk tintje. De schrijfstijl van de auteur is oké, ze houdt je goed bij de les en weet het hier en daar ook flink spannend te houden. De auteur kiest ervoor om fragmenten van het dagboek voor elk hoofdstuk te plaatsen, zo ‘lees’ je het verhaal van Celia chronologisch en gefaseerd. Dat is een positieve toevoeging aan het geheel. Alsof je mee aan het speuren bent, want het dagboek bevat veel aanwijzingen. De opbouw van het verhaal is goed maar af en toe een tikje ongeloofwaardig. Storender vond ik het gebruik van fictieve plaatsnamen, daar kon ik maar niet aan wennen. De personages blijven vrij vlak, met name bij Adam had ik wat meer diepgang willen zien. Geen onverdienstelijke thriller dus, goed voor een middagje vertier. Drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
