"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

False Alarm

Maandag, 7 september, 2020

Geschreven door: Bjorn Lomborg
Artikel door: Gerald Schut

Lomborg: “Geen gezeik, iedereen rijk” is beste klimaatoplossing

De beste manier om de mensheid te beschermen tegen de gevolgen van klimaatverandering is voluit inzetten op economische groei in combinatie met een milde CO2-prijs. Dit schrijft Bjorn Lomborg, het Deense enfant terrible van de milieuwetenschap, in een interessant, maar eenzijdig boek.

[Recensie] Denk je eens in hoeveel welvarender de VS waren geweest als het niet decennia lang grote sommen had verspild aan de bangmakerij van het militair-industrieel complex, schrijft Lomborg. Dat geld had besteed kunnen worden aan onderwijs, onderzoek en gezondheidszorg. Maar als je tegen militaire uitgaven pleitte werd je weggezet als landverrader. Hij trekt een parallel met de klimaatdiscussie van nu.

Lomborg maakt in False Alarm veel van dezelfde punten die hij al 20 jaar maakt. Klimaatverandering is een probleem, maar zeker niet het enige probleem waar de mensheid voor staat. Met zijn Copenhagen Consensus Center rekende hij in 2009 al eens uit hoe je een beperkt budget voor goede werken het doelmatigst kunt besteden. Tuberculose, malaria, micronutriënten en onderwijs voor meisjes leveren the biggest bang for your buck. Helemaal onderaan het klassement bungelt klimaatbeleid. Dat kost volgens Lomborg al snel meer dan het oplevert. Als de economie lekker doorgroeit zijn ze in Bangladesh in 2100 rijker dan in Nederland nu en bouwen ze gewoon hun eigen Deltawerken. Lomborg stelt terecht dat in apocalyptische klimaatbeelden onze capaciteit om ons aan te passen wordt verwaarloosd.

Klimaatverandering lijkt meer op een chronische aandoening dan op een naderende komeet, zegt Lomborg, William Nordhaus (winnaar van de Nobelprijs Economie in 2018), na. Hij baseert veel van zijn economische analyse op diens DICE-model. Volgens dit model zou 3,5 graad temperatuurstijging in 2100 de wereldeconomie met slechts 4% doen krimpen. Strenger klimaatbeleid zou meer kosten dan het oplevert. Lomborg meldt niet dat Nordhaus bij een update van zijn model concludeerde dat nieuwe wetenschappelijke inzichten en de grote onzekerheden in klimaatmodellen eerder pleiten voor meer dan voor minder klimaatbeleid dan nu. Evenmin gaat hij in op een zwaarwegend argument dat Harvard-econoom Martin Weitzman aandraagt in zijn kritische bespreking van Lomborgs boek ‘Smart Solution to Climate Change’ in Nature. Klimaatmodellen zijn niet deterministisch maar stochastisch. Als je koerst op het 3,5 graden scenario, zou je zo maar eens met het dubbele of drievoudige kunnen eindigen. Volgens Weitzman moet je klimaatbeleid zien als een rationele en doelmatige verzekeringspremie om werkelijk catastrofale uitkomsten te vermijden. Door hier niet op in te gaan blijft Lomborgs boek niet meer dan een leuk gedachte-experiment.

Boekenkrant

Hij schiet ook uit de bocht als hij klimaatbeleid het duurste beleid sinds de herstelbetalingen van Duitsland aan Frankrijk noemt. Om de kosten van het Europese klimaatbeleid te becijferen baseert hij zich op een schatting uit 2009. Dat soort hyperbolen leiden de aandacht af van zinnige voorstellen zoals het drastisch opschroeven van uitgaven aan onderzoek naar schone technologie als slimste vorm van klimaatbeleid.

Eerder verschenen in TW