Magische, sprookjesachtige gedichten van Ineke Riem
[Recensie] Ineke Riem (Oudenhoorn, 1980) schrijft proza en poëzie en illustreert haar teksten zelf. Via haar debuut Onderwaterverhalen (2020).
En nu is daar de nieuwe dichtbundel Fantasii, waarin geregeld dezelfde magische, sprookjesachtige sfeer wordt opgeroepen als in haar eerdere werk. Op boeiende wijze speelt ze met dromen, fantasieën en herinneringen en gunt ze de lezer een intrigerende blik op haar bijzondere beleving van de werkelijkheid.
De bundel bevat 7 gedeelten met elk 5 gedichten gewijd aan een bepaald thema, plus een toegift. De volgorde van de thema’s lijkt een reis door het leven van de dichter.
De letter i. Waar is het kleine meisje gebleven? Mooie herinneringen komen plotseling onstuitbaar vanuit de diepte naar boven. Ze mijmert over vroeger.
“Het verleden dobbert rond in dit moment.
Dan begint de tafel te dansen.
Stoelen buitelen, de naald van de pick-up
krast seismische golven op een plaat.
De wereldkaart valt van de muur.Onbewuste tektoniek vernielt mijn sterrenplafond,
ik zie het vensterglas versplinteren.
Brokken woestijnroos rollen van de vensterbank, boeken schokken,
de houten vloer barst onder mijn voeten.
De breuklijn schrijft: ik wil naar huis.Ik weet een ven met lissen,
waar zwanenbloemen groeien,
waar het riet hoog is
en je je kunt verstoppen voor de grote jongens.”
(Uit: Stickers en fossielen)
Er volgt een donkere periode in De Nacht. Dan het geruststellende besef onderdeel te zijn van al het leven op aarde in Landschap worden. In Astrale excursies wordt verbinding gezocht met het verre verleden en de kosmos. Terug op aarde probeert ze weer houvast te vinden en ontdekt Redenen voor voorzichtig optimisme. Ze ziet Perspectieven, al zijn die niet allemaal even hoopgevend. En tenslotte volgt het Zwanensaluut, waarover zo meer.
Natuurlijk doe ik met deze opsomming de gedichten binnen de thema’s tekort. Ze vragen allemaal om aandachtig lezen en herlezen. Er staan prachtige metaforen in en ze bevatten verborgen betekenissen. Het zijn soms heerlijke puzzels, die een beroep doen op je eigen ervaringen. In sommige herken ik de omgeving waarin Ineke Riem opgroeide en waar ik zelf 30 jaar woonde.
Het gedeelte Zwanensaluut gaat over jezelf hervinden, over de kringloop van het leven, over afscheid nemen. Twee gedichten gaan over het afscheid nemen van haar moeder.
“Buiten liggen er grote plassen op de kale akkers, regenbogen vallen
uit decemberwolken. In een wei hebben tientallen zwanen zich verzameld
om je uit te zwaaien. Oma huilt tranen van bloedkoraal,
maar ik ben vreemd kalm. Waar zou ik nog bang voor moeten zijn?
Je bestaat al in mijn gedachten. De wind fluit je naam.
Mijn zusje draagt je ringen, een mapje met je optimisme rolt uit je handtas.”
(Uit: Het zwanensaluut)
Alle figuren uit de kinderboeken die haar moeder haar voorlas, verwerkt ze op inventieve wijze in Mama en de Maximonsters. Behalve ontroerend is het gedicht een puzzel die erom vraagt alle figuren te herkennen en de boektitels erbij te zoeken.
“Ze is een kleine kapitein die over golvende bladzijden navigeert. (…)
soms is ze heel even mijn moeder die uit een boek voorleest (…)In het holst van de nacht verstopt ze zich in het achtste woud, ik kan haar niet meer vinden. Misschien hebben de Maximonsters haar meegenomen. Nu woon ik alleen in een groot huis, ik heb vlechten en ik weet bijna zeker dat ik ontstaan ben uit haar fantasie.”
(Uit: Mama en de Maximonsters)
Er valt nog zoveel te ontdekken in deze bundel, dat ik nog lang niet uitgelezen ben.
Eind november 2021 verschijnt in de serie Literaire Juweeltjes (verkrijgbaar bij Bruna) een boekje van Ineke Riem met de titel Herinneringen van een zeemeermin. Daarin 4 verhalen, waarvan er twee eerder verschenen (Voorbereidende aardrijkskunde en Grote roze vogel) en twee nieuwe in de sfeer van de verhalenbundel Onderwaterverhalen (De leugens van Hans Christiaan Andersen en Tesselschade). Het ontroerende, autobiografische verhaal Grote roze vogel verscheen eerder in Het Parool en gaat over het overlijden van de moeder van Ineke Riem. Het geeft een extra dimensie aan het lezen van de laatste gedichten uit de bundel Fantasii.
—
Eerder verschenen op Mijn Boekenkast
