Een aangrijpend verhaal dat een diepe indruk nalaat
[Recensie] Kort na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog sluit de jonge Vlaamse zakenvrouw Angélique (Angèle) Dams een riskante transactie. Ze wordt verraden en belandt uiteindelijk in een gevangenis te Keulen. Tijdens een zwaar bombardement loopt Angèle een ernstige bloeding op, waarna ze toestemming krijgt om in België te herstellen. Daar pakt ze haar oude leven op, maar als het moment nadert dat ze moet terugkeren naar Duitsland, vliegt de angst haar naar de keel en neemt ze een beslissing die dramatische gevolgen zal hebben voor het verdere verloop van haar leven.
Ed Bruyninckx heeft talloze uren met Angèle Dams samengezeten. Op basis van deze gesprekken heeft hij dan haar levensverhaal neergeschreven. Het resultaat is een niet heel lijvig boek, dat zeer vlot leest. Onmiddellijk bij het openslaan van het boek, valt op dat er voor een redelijk groot lettertype werd gekozen, maar meer nog voor een iets dikker papier, wat voor extra leesplezier zorgt.
Het boek leest als een trein, Ik heb het dan ook op twee avonden uitgelezen. Dit komt vooral door het verhaal dat verteld wordt. Een schrijnend verhaal over onrecht en onmacht, dat zeer eerlijk wordt weergegeven. Het is een verhaal, dat een kant van de oorlog belicht, die niet vaak wordt besproken, een verhaal dat ook verder loopt na het einde van de oorlog.
Bruyninckx hanteert voor dit verhaal een afstandelijke, opsommende schrijfstijl. Hij beschrijft feiten, klaarblijkelijk vanop een afstand en zonder echte emoties. Als lezer wordt je niet meegezogen in het Ik-personage, Angèle. Haar emoties en wat zij meemaakt worden beschreven. Je voelt haar pijn of onmacht niet, je leest dat ze pijn heeft, of dat haar onrecht wordt aangedaan. Deze combinatie, een verhaal dat geschreven is vanuit de Ik-persoon, maar dat toch eerder beschrijvend is, kwam eerder vreemd over voor mij. Ik was liever iets meer mee in het verhaal gezogen geworden, het had iets minder afstandelijk gemogen. Dit had misschien bereikt kunnen worden door het in dagboekvorm te schrijven, of echt het neerschrijven van de gesprekken tussen Bruyninckx en Angèle zelf, en daarbij ook de emoties die beiden daarbij voelden, erbij vermelden.
Dit neemt hoe dan ook niet weg, dat dit boek een aanrader is. Het is een aangrijpend verhaal dat een diepe indruk nalaat. Ik kan alleen maar hopen dat Ed Bruyninckx nog soortgelijke (waargebeurde) verhalen en onderwerpen vindt voor zijn volgende boeken.
Dit boek heeft me stil laten staan bij een andere zijde van de oorlog, en wel met zo een detail, dat het me kippenvel en koude rillingen heeft bezorgd. Ik geef dit boek graag 4 mooie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
