"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Barend Last – Klaas de kat en het raadsel van Sinterklaas

Zaterdag, 26 november, 2022

Geschreven door: Barend Last
Artikel door: Nico Voskamp

Klaas snapt er niks van

[Recensie] Vrolijk lachen twee kinderen in een besneeuwd landschap ons toe. Klaas de kat zit tevreden tussen hen in, bovenop een stapel kleurig ingepakte presentjes. Op de huizen achter hen springt een man in een rode mantel plus mijter van dak naar dak, gevolgd door drie zwarte pieten.

Ja, ik hou toch maar de oude spelling aan voor de assistenten van Sinterklaas. In het semantisch mijnenveld dat dit oude feest in dit tijdsgewricht omgeeft, kun je maar beter duidelijk zijn. De mannen op de daken zijn zwart, net zoals de Sint wit is. Het boek bekent wijselijk geen kleur: de pieten blijven onbenoemd. De twee kinderen Mila en Max zijn trouwens ook alleen in beeld respectievelijk licht en donker getint.

Tot zover het kleurengebeuren. Esselink, Last en Overman maakten dit vrolijke prentenboek voor de kleintjes, om voor te lezen en de kinderen plaatjes laten meekijken. De kinderen en poes zijn levendig getekend, ze hebben vrolijke kleren aan en Klaas de kat glimlacht soeverein. Voorin het boek staat een verwijzing naar de Voorleeshoek, waar kinderen van 0-10 jaar voorleesfilmpjes kunnen vinden.

Hoewel een afgesleten verhaal, weten de makers een originele invalshoek te vinden: Klaas. Klaas de kat is heel tevreden met zijn leventje. Mila en Max, zijn mensenvriendjes, aaien en knuffelen hem vaak, en geven hem eten. Tot op een dag ze er uitzien als Sint en Piet:

Boekenkrant

“’Wat een vrolijke pakjes hebben ze aan,’ denkt Klaas.
Zijn snorharen krullen ervan omhoog.
‘Tot vanavond!’ miauwt hij, en hij zoekt een
fijn plekje in de vensterbank.”

Het blijft niet bij de vrolijke pakjes alleen. Zijn vriendjes doen onbegrijpelijke dingen zoals koekjes bakken, en schoenen bij de schoorsteen zetten. Ze zijn niet meer hetzelfde, en erger: ze hebben geen aandacht voor hem!

“Ze zingen liedjes, maar Klaas vindt de liedjes stom. Met zijn staart tussen zjn poten kruipt hij in zijn mand. Stilletjes valt hij in slaap.”

Komt dat nog goed? Dat is de vraag die de spanning voor de lezende kleintjes tot ongekende hoogte opstuwt. Bekwaam houden de schrijvers het verhaal levendig. Eén vreemde noot: Klaas eet op een bepaald punt een enorme wortel op, die in de klaarstaande schoen voor Sinterklaas zit. Dat lijkt voor een poes onwaarschijnlijk.

Maar behalve dat, lezen we hier een piekfijn Sintverhaal. Perfect voor de kleintjes.

Ook verschenen op Nico’s recensies

Boeken van deze Auteur:

Klaas de kat en het raadsel van Sinterklaas