"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Ganymedes 16

Zaterdag, 25 november, 2017

Geschreven door: Remco Meisner
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Weer beter dan de vorige

[Recensie] Dichter bij 4,5 sterren, om eerlijk te zijn, maar er waren een paar verhalen die voor mij niet helemaal bleken te werken. En natuurlijk tel ik mijn eigen verhaal niet mee (maar laat me wel mogen zeggen dat ik erg trots ben meegenomen te zijn tussen getalenteerde auteurs als deze!). Ik had zelf het gevoel dat de kwaliteit van de bundel weer is gestegen met deze 16e editie (de 4e sinds de herstart). Ik vond de bundel van vorig jaar al een verbetering ten opzichte van nummer 14, met verhalen die een sterker einde hadden en een krachtiger gebruik van het fantastische element, maar hier werd volgens mij nog een stap voorwaarts gezet. Een aspect daarvan is (of dat een bewuste keuze was van de samenstellers of niet weet ik niet) de meer volwassen natuur van de verhalen. Er waren wat minder Lovecraft-imitaties en wat minder donker cynisme (wat op mij een beetje juveniel overkomt), dat was in elk geval mijn indruk, en ik dacht wat meer LGBT-inclusie waar te nemen, wat ik verfrissend vond.

Opnieuw gaat het in deze bundel om ‘speculatieve verhalen’ in de breedste zin van het woord, en de meeste vallen onder de paraplu van ‘magisch realisme’. Er waren een paar hard Sf-verhalen (ik vraag me af waarom er niet meer van dit genre is, aangezien het in korte verhaal vorm vaak goed werkt). Ik genoot van het geloofwaardige ‘de dag na morgen’-verhaal waarmee de bundel opent. De genreveteraan Tais Teng volgt met een huiveringswekkend verhaal, dat ik wel waardeerde, en het verhaal van Remco Meisner liet een brede grijns achter. Jaap Boekestein schreef een mooi sprookjesverhaal, ook al was het mij niet geheel duidelijk wat er op het eind gebeurde. Ik vond het verhaal van Rik Raven meeslepend, en dat gold eigenlijk voor bijna alle verhalen. Het verhaal Mijn kleine vriendje vond ik goed geschreven, maar had voor mij niet veel te zeggen (ik had dan liever iets gezien over wie dat ‘kleine vriendje’ was). En hoewel er een paar goede SF-ideeën zaten in de Comissaris Omer-novelle, werd ik een beetje afgeleid door de parodistische elementen erin, en leek de oplossing van het mysterie uit de lucht te vallen, waardoor ik niet in staat bleek het zelf te kunnen hebben uitgeplozen op basis van hints in de tekst. Ik was niet echt fan. Maar de twee hekkensluiters van de bundel waren opnieuw erg sterk! Ik vond de karaktertekening in De herrijzenis van Venus sterk en het einde mooi, en kon de grimmige ontknoping van King! wel waarderen. Kortom, dit is opnieuw een onmisbaar boek voor iedereen die het fantastische genre een warm hart toedraagt en wil weten wat ons taalgebied in dit genre te bieden heeft.

Eerder verschenen op Hebban

Boekenkrant

Boeken van deze Auteur:

Tenenkrommende verhalen