Kwaliteitsthriller met de angstaanjagende moordenaar is net te kort
[Recensie] De voormalig gerechtspsychologe Jade wordt ingeschakeld door de lokale recherche wanneer er een wrede moord heeft plaatsgevonden op een roodharige jonge vrouw. De recherche vermoedt dat er sprake is van een patroon dat past bij een seriemoordenaar na de vondst van een tweede slachtoffer met een nagenoeg identiek uiterlijk. Jade wordt herenigd met rechercheur David met wie zij jaren geleden een relatie had.
De focus ligt in Gebroken stemmen vooral op de chemie tussen Jade en David. Dit onderzoeksduo is geweldig uitgewerkt. En zo leef je mee op twee resultaatgebieden met deze sympathieke personages: zowel zakelijk als privé. Gebroken stemmen (2023) is de eerste thriller en het tweede boek van Lotte Leenaerts. Haar debuut was een feelgoodroman met de titel Trouw (2022). Deze 29-jarige Vlaamse auteur studeerde taal- en letterkunde , hoewel ze eerder psychologie had willen studeren. Het beeld dat gaandeweg ontstond dat ze als psycholoog later een job zou hebben waarbij ze veel zou moeten luisteren, heeft haar hiervan kunnen weerhouden.
Een aantal van de persoonlijke voorkeuren van de auteur zijn terug te vinden in haar thrillerdebuut. Zo speelt een voormalig gerechtspsychologe een van de hoofdrollen, die gelinieerd is aan haar eigen jarenlange voorkeurstudie. Daarnaast is er een kleine bijrol voor een labradoodle, een hond die zij ook bezit. Plaats van handelen in het boek zijn dorpen en steden in de Provincie Antwerpen, een deelgebied van België waar zij woont en werkt. Dicht bij jezelf blijven zorgt voor kracht en kwaliteit.
Lotte’s taalgebruik is meer Vlaams is dan dat van collega-auteurs. Hoewel onze taal hetzelfde is, zijn het woordgebruik en de zinsvolgorde wezenlijk anders. Lotte gebruikt er veel van die in Nederland niet worden gebruikt.
Dader en speurder naderen elkaar
Wat je niet vaak in thrillers kunt beleven is dat jij als lezer al vanaf de start weet wie de dader is. Het perspectief wisselt voortdurend tussen hem en de recherche. Hoewel het de spanning van wie de dader kan zijn ontbeert, heeft het veel spanning zodra de verhaallijnen van dader en speurders dichter bij elkaar komen.
Het verteltempo is een andere kracht van deze goed geschreven thriller. De auteur neemt alle tijd om omgevingsdetails te vertellen en dialogen geloofwaardig te maken. Geloofwaardigheid die ook een boost krijgt door kleine zijstapjes over alledaagse zaken te verwoorden, waar je in gedachten druk mee kunt zijn. Zoals over de verbazing dat wanneer je ergens hebt afgerekend, je eerst het bonnetje en briefgeld in de handen geduwd krijgt en daarbovenop het muntgeld. Door deze ongeschreven regel, staat iedere ontvanger steevast te jongleren om niets te laten vallen. Er zitten meer van dit soort humoristische en karakteristieke zijsprongetjes in het verhaal verwerkt.
Een halsoverkop ontknoping
De korte hoofdstukken stimuleren extra om vooral verder te lezen en zo word je dichter en dichter naar de ontknoping geloodst. En daar zit het puntje van kritiek. Het eind is afgeraffeld. Soms wordt een boek beter door te schrappen, te comprimeren en te deleten maar hier is dat iets te veel gedaan. Zo is er een halsoverkop ontknoping die meer opbouw qua spanning verdiende. Er ontbreekt een uitweiding over de achterliggende motieven, er is geen aandacht voor hoe het verder gaat met de overige betrokkenen en slachtoffers.
Zo eindigt een zorgvuldig uitgewerkte en opgezette thriller als een korte oppervlakkige aflevering van Chicago PD. En dat voelt in vergelijking tot de eerste tweehonderdvijftig pagina’s als een koude douche. Toch is Gebroken Stemmen een kwaliteitsthriller met een angstaanjagende seriemoordenaar en een speurdersduo dat kersvers is en toch doorgewinterd oogt. Veel oog voor levendige details en geloofwaardige personages met een mooi verteltempo. Toch duurt het alleen net te kort.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
