Geschiedenis van De Groene Amsterdammer van 1877 tot nu
[Blog] Rob Hartmans heeft net het boek Geestdrift met verstand gepubliceerd, over de geschiedenis van weekblad de Groene Amsterdammer, waarvoor ik 17 jaar heb mogen werken als redacteur. Het boek is voor mij een feest der herkenning, maar ook zonder die particuliere interesse kan het ik het iedereen die gesteld is op mooie verhalen uit de navel der journalistiek van harte aanbevelen.
Overigens blijkt uit dit boek – ik was het zelf glad vergeten – welke rol ik ooit heb gespeeld bij het verhinderen van een uitverkoop van het zelfstandige blad aan de hoogst biedende uitgever. Toenmalig hoofdredacteur Gerard van Westerloo – niet meer onder ons – had zijn zinnen gezet op schaalvergroting, maar stuitte daarbij op tegenstand van de redactie. In Hartmans’ boek zegt Van Westerloo daarover: “Het meeste respect heb ik nog voor René Zwaap. Hij was de enige principiële tegenstander van mijn plannen, omdat die het einde van de zelfstandigheid van De Groene konden betekenen. Hij zei dat hij De Groene nog liever eigenhandig ging stencilen dan ermee akkoord te gaan dat De Groene zou worden verkocht aan een uitgever. Dat is tenminste een duidelijk standpunt, bij de rest was het puur angst, conservatisme en ook een zekere luiheid.” Dus nu weet u het: dat De Groene Amsterdammer nog bestaat als zelfstandige titel en niet ten onder is gegaan met de Perscombinatie of een andere gegadigde van die tijd, hebt u eigenlijk aan mij te danken. En wat een geluk, want De Groene floreert nu als nooit tevoren, autonoom en wel. Voor de rest lees ik dit prachtige boek met weemoed en verlangen. Er staan ook nog foto’s in, zoals die met mijn collega-redacteuren Guikje Roethof en Stephan Sanders, in de mooie jaren dat de onvergetelijke Martin van Amerongen hoofdredacteur was van De Groene.
—
Eerder verschenen op Facebook. Bekijk daar ook genoemde foto.
