Sterk verhaal grossiert in personages en complexe zaken
[Recensie] Wanneer Agneta haar kleinkinderen uitzwaait na een bezoek, hoort ze haar vaste telefoon overgaan. Bij het opnemen hoort ze één woord: “Geiger”. Na vele jaren wachten was het dan zover. Ze kent haar taak: met haar pistool schiet ze haar nietsvermoedende echtgenoot dood en vertrekt. Iedereen is geschokt van deze moord.
Ook politieagente Sara Nowak. Hoewel ze niet bij het rechercheteam werkt, wordt ze door haar band met het slachtoffer bij het onderzoek betrokken. De vragen stapelen zich op, en Sara is ervan overtuigd dat de antwoorden in het verleden moeten liggen. Een gruwelijk plan dat na dertig jaar op het punt staat te worden uitgevoerd en waarbij niemand veilig is.
Onbeantwoorde vragen
Met Geiger heeft de Zweedse Gustaf Skördeman een spannend boek neergezet. Het is daarmee zijn debuut als auteur. Een nieuwe naam dus in de wereld van de Scandinavische thrillers. Tevens is Geiger hiermee het eerste boek in een reeks rond politieagente Sara Nowak.
Geiger begint direct spannend met de moord op Stellan Broman. De dader en het slachtoffer zijn dus onmiddellijk gekend, iets dat niet zo vaak voorkomt bij een thriller. Maar dat neemt de spanning zeker niet weg, integendeel. Er zijn nog tal van vragen die onbeantwoord zijn, en er komen er naar mate het verhaal vordert steeds meer bij. Daarmee lijkt de basis te zijn gelegd voor een uitmuntende thriller.
Toch stelt Geiger op enkele punten wat teleur. Qua spanning zit het over het hele boek gezien wel goed, er is een spanningsboog die zich met ups en downs doorheen het verhaal beweegt. Bij de actiescènes is er een piek van spanning waarbij je op het puntje van je stoel zit. Bij de informatieve en beschrijvende delen is het echter net het tegenovergestelde.
De plot bevat een aantal hele goede elementen. Bijvoorbeeld op vlak van cliffhangers en plottwisten, de meeste waren onverwacht en verrassend. Zeker het einde is ongelofelijk spannend en onvoorspelbaar. Alleen is het jammer dat het boek daarna vrij abrupt eindigt. Al is de ontknoping voorbij, toch voelt het niet als volledig afgesloten. Er komen natuurlijk nog boeken in deze reeks, dus misschien wordt hier dan op verder gegaan.
Koude oorlog
Geiger bestaat uit enkele verhaallijnen die met elkaar verweven geraken. Het grootste gedeelte gaat over de moord op Stellan en alles dat daarop volgt. En dat is behoorlijk wat. Deze verhaallijn is dan ook de meest complexe, omdat er wordt verwezen naar de Koude Oorlog. Deze speelde zich af zo’n dertig jaar terug, maar door het telefoontje wordt het plots een actueel iets waarbij verschillende mensen en instanties in actie schieten. Je krijgt daarom als lezer veel informatie te verwerken over het vroegere DDR, de Sovjet-Unie, de onderlinge verhoudingen tussen deze twee en Zweden, the Fulda Gap… Hoe alles uiteindelijk in elkaar is een totale verrassing.
De andere belangrijke verhaallijn gaat over Sara Nowak, een grondig uitgewerkte personage die bij de zedenpolitie werkt. Een bijzondere combinatie, de Koude Oorlog versus prostitutie en verkrachting. Dat is net iets teveel van het goede. Als kind woonde ze naast de familie Broman, waarbij ze elke zomer met de dochters samenspeelde. De dood van Stellan was een schok. Hoe verder ze graaft, hoe erger de zaken uit het verleden die ze ontdekt.
Helaas is er een overvloed aan personages die maar even aan bod komen, in een zijlijntje van het verhaal. Dat maakt de plot extra complex. Er gebeurt ook zoveel dat het moeilijk te vatten is. In de basis een goed boek met een intrigerend concept, maar de uitwerking was ingewikkeld en overdadig. Vergelijkbaar met een puzzel waar enkele stukjes teveel aanwezig zijn.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
