Over een gemiddelde reus
[Recensie] Reuzen kennen we uit sprookjes, groot en overweldigend of groot en zachtaardig. De reus Gem staat op de cover afgebeeld met een olifantje. Of een olifant om de grootte van de reus te laten zien? Of zijn knuffel?
Gem is een Gemiddelde Reus, met roepnaam Gem. We volgen Gem die dus een gemiddelde reus is, en niet houdt van dingen die gewone reuzen doen zoals laten zien hoe sterk je bent. Gem is ook heel graag op zichzelf. Tot hij op een dag een reuzenzeemeermin ontmoet. Vanaf de ontmoetingsdag trekken ze veel met elkaar op.
Annemarie van Haeringen vertelt eerst wie Gem is. Het is een herkenbaar verhaal zoals kinderen opgroeien. Thuis voorgelezen worden, naar school gaan. Dat het verhaal gaat over reuzen, is te zien aan de verhouding van een reus tot zijn omgeving. De kleuren zijn licht, de tekeningen vrij basaal. Toch vertellen de illustraties een verhaal, de kern van de tekst is op elke bladzijde terug te zien in de tekeningen. Geen details in de illustraties maar alleen wat de tekst aangeeft.
Prachtig zijn de illustraties over twee pagina’s verdeeld, waarbij te zien is dat reuzen toch wel wreed kunnen zijn. In één zin staat dat Gem les krijgt in gewichtheffen, slopen en vechten. Maar de bijbehorend illustraties laten zien dat de reuzen daar toch wel wat wreedheden bij vertonen. Heel subtiel getekend en toch wel heel wreed.
Om haar verhaal te versterken, dat Gem zijn eigen groenten verbouwt gebruikt van Haeringen veel groen. Nog een pagina waar ze veel kleur gebruikt, dit keer blauw is waar Gem in zee zwemt en zeemeermin Eulalie ontmoet.
Zo is op elke bladzijde veel te zien en over te praten bij de illustraties. Geen plaats voor details maar wel zien we steeds de tekst terug.
Er gebeuren ook grappige dingen. Vooral als Gem indruk wil maken op Eulalie. Wat voor grappigs? Lees dat in Gem, het verhaal van een reus. Een verhaal om van te genieten!
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
