Een spectaculair hoogtepunt
[Recensie] Op het strand van Captiva Island, vlakbij Florida, spoelen steeds de mooiste en bijzonderste schelpen aan. Deze keer ontdekt een toerist tientallen groene sneakers met daarin een afgehakte voet. Meteen staat stroomt het eiland vol met politie. Ook de FBI wordt opgeroepen, waardoor agent Pendergast en junior agent Coldmoon op de zaak worden gezet. Het onderzoek verloopt moeizaam, zeker als er steeds meer voeten aanspoelen. Wanneer Pendergast en Coldmoon merken dat ze met een zeer gevaarlijke en machtige tegenstander te maken hebben, is het kwaad al geschied. Vanaf dan wordt het een race tegen de klok…
Met Gevaarlijke stroming hebben Douglas Preston & Lincoln Child een spectaculaire thriller neergezet. Het is het nieuwste deel in de Pendergast-serie, waarvan dit boek intussen al het negentiende deel is.
De plot van het verhaal wordt in eerste instantie rustig opgebouwd. Centraal staan de aangespoelde groene sneakers met afgekapte voeten. Zodra deze op het strand aanspoelen, komt het hele politiecircus in actie. De coördinatie van de taskforce die vanaf dan volgt, wordt erg duidelijk omschreven. Het is voor iedereen een mysterie, en zo komt het op ons als lezer ook over. Agent Pendergast, die in eerste instantie weinig zin heeft in het onderzoek, bijt zich uiteindelijk in de zaak vast. Dit op zijn eigen eigenzinnige manier. Niet iedereen is daar echter even blij mee.
Eenmaal over de helft van het boek krijgt de verhaallijn steeds meer tempo. Het onderzoek is in volle gang, en er komen steeds meer zaken aan het licht. De sfeer wordt ook wat grimmiger naarmate het einde dichterbij komt. Plots barst het naderende onweer los, wat de start aankondigt van een zinderende finale in pure actiethriller stijl. Je zit op het puntje van je stoel terwijl de kogels alle kanten op vliegen. Iets dat toch wel onverwacht komt. De plot zit in ieder geval subliem in elkaar. En hoewel het verhaal volledig fictie is, is de basis van de ontknoping deels geïnspireerd op bestaande feiten.
Wat spanning betreft is er een groot contrast tussen het begin en het einde van het boek. In eerste instantie zit de spanning voornamelijk in de mysterieuze setting die wordt gecreëerd, en voel je deze vooral onderhuids tintelen. Je wilt net als Pendergast weten waar die voeten vandaan komen. Dit verandert voelbaar zodra de actiescènes in het verhaal verharden. Vanaf dan neemt de spanning steeds meer toe, tot deze een spectaculair hoogtepunt bereikt.
Gevaarlijke stroming bestaat uit meerdere verhaallijnen, waarbij pas op het einde duidelijk is hoe alles in relatie staat met elkaar. Zo belandt journalist Roger Smithback in zijn jacht op een scoop in een benarde situatie, en werkt Pendergast met twee oceanografen samen om de stroming van de voeten proberen in kaart te krijgen. Dit deel van de verhaallijn is af en toe wat technischer, maar tegelijk best wel interessant.
Zelfs na negentien boeken zijn zowel de gebruikelijke als nieuwe personages heel secuur uitgewerkt. Agent Pendergast gaat zoals altijd zijn eigen gang in het onderzoek. Hij is excentriek en charismatisch, iets dat ook geldt voor zijn knappe protegé Constance Green, die hem naar Captiva Island is gevolgd. Zij heeft in dit boek een meer uitgesproken en verrassende rol. Erg intrigerend, iets om in de toekomst in de gaten te houden. Einzelgänger Pendergast krijgt daarnaast ook weer ondersteuning van junior agent Coldmoon. In het vorige boek Dichtregels voor de doden, leerden wij hem kennen. Nu leren we hem echter nog beter kennen, en komt het personage nog meer tot zijn recht. Een goede partner die hopelijk nog even aan de zijde van Pendergast blijft.
Gevaarlijke stroming heeft mij volledig kunnen bekoren. Het is wederom een sterk boek van het schrijversduo Douglas Preston en Lincoln Child. Ik zat onmiddellijk in het verhaal, en hoewel de opbouw in het begin wat traag was, stoorde dit mij niet. Integendeel, het einde vond ik dan weer iets té overdreven qua actie en tempo. Ik hou van actiescènes, maar vaak geldt: less is more. In ieder geval zit de plot ingenieus in elkaar, het deed mij op het einde echt huiveren. Daarom geef ik Gevaarlijke stroming een glanzende 4,5 sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
