"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Gouden kooi

Dinsdag, 14 mei, 2019

Geschreven door: Camilla Läckberg
Artikel door: Patrice van Trigt

Zeker een meer dan lezenswaardig boek

[Recensie] Jack en Faye hebben alles, ze zijn steenrijk en aan luxe geen gebrek. Toen ze jong waren hadden ze een droom, ze zouden succesvol en rijk worden, alles zou van hen samen zijn. Er ontstond een idee voor een bedrijf. Er waren zware tijden en Faye moest gedwongen stoppen met de hogeschool om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Maar, alles loonde. Compare werd een groot succes, Jack een groot zakenman. Met de geboorte van dochter Julienne is hun liefdesgeluk compleet. Een keerkant aan het succes is dat Compare alle tijd opslokt. Om het Jack naar de zin te maken heeft Faye thuis alles onder controle maar ze verliest zichzelf daarbij een beetje uit het oog. Ook van haar eigen ambities is niets meer over, ze leeft alleen nog maar voor haar gezin en de buitenwereld. Faye bemerkt kleine irritaties aan Jack, hij is niet snel tevreden meer waardoor ze nóg meer haar best doet hem te pleasen. Jack zijn succes heeft hem tot covermateriaal van de Zweedse pers gemaakt, hij vindt zichzelf helemaal geweldig en niemand spreekt hem tegen, ook Faye niet. Waarom zou ze ook? Ze heeft toch alles waarvan ze kon dromen?

De cover van Gouden kooi laat niet veel aan de fantasie van de lezer over, je weet nagenoeg meteen waar dit verhaal over zal gaan. Wraak zal een grote rol gaan spelen. De proloog geeft een totaal ander beeld, daarin overheersen verdriet en verbijstering. Deze tegenovergestelde zaken intrigeren mateloos en dat heeft als resultaat dat je snel verder wilt lezen. Waar gaat dit verhaal heen?

“Ze voelde de vertrouwde duisternis door elke porie van haar lichaam sijpelen, de duisternis die ze jarenlang had weten te verbergen. Ze had gedaan alsof die er nooit was geweest, alsof die nooit deel van haar had uitgemaakt. Maar nu begon ze zich geleidelijk aan te herinneren wie ze was, wie ze was geweest. De haat was vertrouwd en veilig. Wikkelde haar in een warme cocon, gaf haar doel en een zin, gaf haar weer vaste grond onder de voeten. Ze zou hem eens wat laten zien. Ze zou herrijzen.”

Het boek bestaat uit drie delen en wisselt het heden dat zich in Stockholm afspeelt en het verleden in Fjälbacka af. Deze Zweedse plaats zullen trouwe lezers van Läckberg herkennen uit haar Fjälbacka-reeks. Zweden is een groot land, waarom kiest ze in een nieuw boek, een nieuw begin wederom voor deze plaats?

Boekenkrant

In 2001 maken we kennis met Mathilda, die vanuit de ik-vorm haar verhaal vertelt. Het is duidelijk dat zij getraumatiseerd is door gebeurtenissen uit haar jeugd wanneer ze besluit om naar Stockholm te vertrekken. Het is daar, op dat moment, mij meteen duidelijk wat er hoogstwaarschijnlijk staat te gebeuren en helaas blijken die vermoedens ook te kloppen. We zijn dan pas op pagina 37. Gelukkig nodigt de schrijfstijl van Läckberg nog steeds uit om te blijven lezen, de nieuwsgierigheid naar het hoe en wat is er niet minder om.

Door korte hoofdstukken en de snelle wisselingen tussen heden en verleden leer je de hoofdpersonages goed genoeg kennen. Faye doet niet aan als een moderne, jonge moeder anno nu maar eerder aan het stereotype huisvrouw uit de jaren 50. Hij is de kostwinner, zij het (financieel)afhankelijke vrouwtje dat mooi moet zijn en opdraaft wanneer nodig. Wanneer Jack besluit de boel om te gooien staat Faye ineens met lege handen, alle zekerheden verdwijnen, ze is een niemand, niets meer. En wat dan? Zit er iets aan overlevingsinstinct in het brave en onzekere huisvrouwtje dat nu als oud vuil aan de kant wordt gezet? De demonen uit het verleden komen naar boven en Faye kan ieder moment tot uitbarsting komen. Van dat gedweeë blijft niet veel meer over en ze verandert in een wolf in schaapskleren. Leuk gevonden, niks zo leuk als een woeste vrouw die uit is op wraak. Het is alleen jammer dat het nergens écht spannend wordt en dat Läckberg behoorlijk wat toevalligheden nodig heeft om alles kloppend te krijgen. Het is het allemaal nét niet. Daarentegen is het wel weer leuk dat ieder hoofdstuk eindigt met een behoorlijke teaser.

Wat is het dat Gouden kooi tóch tot een fijn boek maakt? Camilla Läckberg schrijft gewoon erg lekker, ze weet continu je aandacht vast te houden. Aansprekende thema’s zoals een trauma, ongelijkheid tussen man en vrouw, bedrog, vriendschap, status en wraak doen het ook altijd goed. Het voelt haast alsof je een serie bekijkt waarin al deze zaken tot ontploffing komen en je je heerlijk kunt gaan verkneukelen over andermans ellende. De rancune en oud zeer spatten er vanaf.

Gouden kooi is het eerste deel uit een tweeluik en dat is maar goed ook. Want er zijn bepaalde personages/situaties die om verheldering vragen. De verrassende plot heeft ook mogelijkheden en smaakt naar meer. Voor dit eerste deel kom ik op 3 sterren uit, zeker een meer dan lezenswaardig boek. Met nieuwsgierigheid wacht ik het vervolg af en hoop dat de openstaande vragen beantwoord gaan worden, mét wat meer spanning, dat zou leuk zijn.

Eerder verschenen op Perfecte Buren