Complottheorie mondt uit in ingewikkelde hightech thriller
[Recensie] President Thompson van de Verenigde Staten heeft al een tijdje last van nachtmerries. Daarin wordt hij telkens met de dood bedreigd en ziet hij zijn eigen dood voor ogen. Dit verhaal begint als Josh Cain, de persoonlijke arts van de president, gevraagd wordt om naar de kerk vlakbij het Witte Huis te komen. Een ex-militair die zelfmoord dreigt te plegen wil hem spreken. Cain hoort de verwarde man aan, die hem waarschuwt voor een complot tegen de president. En onthult daarbij zaken die hij absoluut niet kan weten. Wanneer een politiekogel de dood betekent voor de man, is dit de start van een bijzondere reeks gebeurtenissen.
Een complottheorie is altijd intrigerend, zeker als het over de president gaat. Deze vormt de start van een grootschalig onderzoek. Maar al gauw blijkt dat de zaak verder gaat dan een complot, dat het allemaal veel indrukwekkender en grootser is. Vooral Cain ontdekt dat hijzelf hierin een spilfiguur is. Zaken uit zijn verleden zijn van belang bij het vinden van de oplossing. De weg hiernaartoe is verraderlijk en vol kleine plotwendingen, die uitmondt in een spannend einde.
Met Grid heeft Nick Cook een origineel en sensationeel thrillerdebuut neergezet. Zijn kennis over geavanceerde militaire wapens en technieken komt duidelijk naar voren. Dit op een manier die net niet te overheersend is. De ingenieuze plot bestaat uit verschillende laagjes die elk onderdeel zijn van een complexe verhaallijn. Daarbij is Grid ingedeeld in drie boekdelen, waarbij meerdere (sub)verhaallijnen door elkaar heen lopen. Pas op het einde vormen de vele puzzelstukjes een zo goed als complete puzzel. Ik miste enkele stukjes, en dat had vooral te maken met hoe moeilijk en hightech dit verhaal in elkaar zit. Het zit hem vooral in de details.
De personage Josh Cain heeft een erg vriendelijk en sympathiek karakter, wat maakt dat je je goed kunt verplaatsen in hem. Door aandacht te geven aan zijn verleden, waarin hij zijn vrouw Hope verloor en nog steeds dit verdriet niet heeft verwerkt, leef je als lezer ook met hem mee. Dat het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief van Cain, maakt het nog allemaal wat persoonlijker.
Nick Cook heeft een filmische schrijfstijl, wat maakt dat Grid vlot leest. Tegelijk focust hij veel op details, vooral als het gaat om militaire- en technische aspecten. Bijvoorbeeld remote viewing, ballotechnics. Goed gedoseerd, maar wel erg op het randje. Soms wordt het ingewikkeld, waardoor de leessnelheid vertraagt. Dit geldt ook voor de vele personages die aan bod komen in het verhaal: je kunt deze nooit allemaal onthouden. De plot is ingewikkeld, steekt ingenieus in elkaar. Het is absoluut geen voorspelbaar boek, maar in het midden wordt het soms wel erg ingewikkeld. Zelfs voor een liefhebber van dit genre zoals ik. Grid krijgt van mij een mooie 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
