Positief verrast met de warmte en humor
[Recensie] ‘Lul!’ Zo begint dit boek. Dat pakt meteen de aandacht en door de manier van schrijven besef je ook meteen dat het niet zo grof bedoeld wordt, het is een gedachte van hoofdpersoon Agnes. Iedereen slingert toch weleens een soortgelijk woord naar iemands hoofd? In gedachten dan…
In het begin moest ik heel even wennen aan de teksten die tussen haakjes staan. Toch werkt dit goed. De tekst tussen haakjes zijn de gedachten van de persoon waar je op dat moment over leest. Ik heb hier van genoten want het hadden dikwijls mijn eigen gedachten kunnen zijn. Het wennen ging ook snel en voor ik het wist zat ik helemaal in dit boek.
Wat Wouterson goed heeft gedaan is de hoofdstukken kort houden. Het is een klein verhaal, niet bombastisch. Wederom een goede keuze. Juist door het kleine, herkenbare en kwetsbare van dit verhaal weet het te raken. Als de hoofdstukken langer waren geweest had het gevaar van ‘saai worden’ erin gezeten. Nu leest het boek vlot en heb ik geen saai moment kunnen ontdekken. Nog een goede vondst, ieder hoofdstuk begint met een uitspraak uit het komende hoofdstuk. Dit maakt direct nieuwsgierig.
Verder heeft Wouterson heerlijke humor zonder dat het krampachtig wordt of grappig om het grappig zijn. Het voelt oprecht en herkenbaar aan. Bij personage Toos komt dit bijzonder goed naar voren. Ze is een oudere vrouw (geen bejaarde!) waar Agnes met enige regelmaat langsgaat om te helpen. Toos is beginnend dementerend waardoor ze dingen niet altijd goed meer weet maar ook is ze heerlijk scherp. Dit kwetsbare en krachtige weet Wouterson zo mooi in dit personage te vangen. Ik heb van haar begrepen dat ze haar inspiratie heeft gehaald uit haar eigen werkzaamheden met dementerende ouderen. Bijzonder hoe ze dit mee heeft genomen in Groener gras.
Sowieso wil ik Wouterson complimenteren met hoe ze de personages heeft neergezet. Helder, warm, eerlijk maar soms toch ook niet, kwetsbaar, realistisch. Niet alleen de hoofdpersonen, zelfs degene met een kleinere rol. Vriendin en roddeltante Marion, (o)pa Leonard, Toos, Suus. Allen met hun eigen verhaal, eigen karakter maar ook allen grijs. In dit boek is zo duidelijk dat niets of niemand zwart-wit is.
Zodra je aan het boek begint kan je al snel je vooroordelen klaar hebben dat Agnes een profiel aanmaakt op de website ‘Second Love’. Thuis loopt het niet lekker tussen haar man Rolf en haarzelf waardoor ze het ergens anders gaat zoeken. Toch is Agnes geen personage waar je makkelijk een hekel aan krijgt en terwijl je leest, begrijp je haar ergens ook wel. Het is een verademing dat Wouterson ervoor gekozen heeft om het verhaal van Rolf ook te vertellen waardoor je het verhaal van beide personages volgt. Was dit niet het geval geweest, dan had je gemakkelijk je oordeel over Rolf klaar gehad.
De verhaallijn met Michael is misschien nog het minst duidelijk maar dit kan ook met opzet gedaan zijn. Ik snap zijn rol deels en dat voegt ook zeker wat toe aan het verhaal. Zijn rol en wat daar omheen hangt had van mij alleen wel wat duidelijker gemogen.
Groener gras heeft mij positief verrast met de warmte en humor. Ik denk dat het boek zeker herkenbaar kan zijn voor mensen in een langere relatie. Tijdens het lezen word je vanzelf aan het denken gezet. Een goed iets! Ik heb genoten en vind dit boek zeker een aanrader, 4,5 ster!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
