Een band voor het leven
[Recensie] Fien heeft haar leven aardig op orde. Een eigen restaurant ‘De Herberg’ waar veel gezelligheid heerst, leuke collega’s en een fijne familie die ze naar haar mening veel te weinig ziet. Onderweg naar een cateringklus en in een moment van onoplettendheid rijdt ze tot haar grote schrik een vrouw aan. Dit is het begin van een hechte band die vrouwen gedurende het verhaal opbouwen.
Lea – de vrouw die aangereden is – wordt door haar man naar binnengebracht en eist dat Fien vertrekt en geen hulp haalt. Je voelt de verontwaardiging en het ongeloof van Fien, want het moment is heel absurd beschreven. Ze laat zich niet zomaar afschepen maar ze voelt de dreiging van de man en dat doet haar denken aan haar eigen verleden. Ze gaat onverrichter zake verder met haar eigen leven maar ze besluit het er niet bij te laten zitten.
Het begin van Haar kant van de weg is eigenlijk al vol actie en er gebeurt zoveel tegelijk, dat je meteen het verhaal ingetrokken wordt. Een heel fijn begin maar daar kleven ook risico’s aan. Dat het bijvoorbeeld het tempo uit het verhaal haalt en het boek te langdradig wordt. Ik was hier ook bang voor maar Ella Marjon weet de spanning er aardig in te houden door de onvoorspelbare Lea en familieperikelen waardoor je meeleeft met de personages in het boek.
Ook is het in het begin een beetje zoeken vanuit welk perspectief er geschreven wordt. Het is handig om te weten dat Lea alleen via dagboeken – geschreven aan haar tante Dora – haar verhaal vertelt. Dit loopt niet altijd synchroon met het perspectief van Fien maar dat is niet storend. De hoofdpersonen Fien en Lea worden goed beschreven. Door Fiens verleden weet ze precies wat Lea doormaakt en doet alles om haar te helpen. De vrouwen begrijpen elkaar en die connectie loopt als een rode draad door het verhaal. Door de korte hoofdstukken leest het verhaal vlot weg.
Daarnaast is kokkerellen ook een belangrijk ingrediënt voor dit boek. Het gezellige restaurant, de gemoedelijke sfeer en de lekkere gerechten zorgt ervoor dat het water vaak in je mond loopt. Ella Marjons passie voor lekker eten komt duidelijk naar voren. En als lezer word je ook nog verrast met vijf overheerlijke recepten achterin het boek. Omdat de schrijfstijl prettig is en het verhaal ook een boodschap probeert over te brengen, geef ik het boek 3,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
