Zet aan tot nadenken
[Recensie] Harpie is een veel te slimme jonge vrouw die geïsoleerd leeft. Ze stopte met haar studie en haar vriend heeft haar verlaten voor een ander. Het lukt haar niet meer om haar kamer te verlaten en Harpie is werkelijk radeloos. Ze wil er het liefst een eind aan maken. Na een poging om haar polsen door te snijden wordt Satan haar enige metgezel; hij ziet zichzelf als haar life coach.
Rust en bewustzijn
Life coaching is in het dagelijks leven een antwoord op het jachtige leven, de 24 uurs economie en de voortdurende blootstelling aan informatie. Haal zoveel uit je leven als mogelijk is. De keuzemogelijkheden zijn enorm. Enerzijds zijn we op zoek naar glamour, spanning en sensatie, anderzijds neemt de behoefte aan rust en bewustzijn toe. De duivel stuurt haar in haar leven.
Wat me heel erg aansprak, is de overeenkomst tussen de naam van de hoofdpersoon ‘Harpie’ en het werk van Dante Alighieri in het begin van de veertiende eeuw. In Inferno lees je over twijfelaars, die niet kunnen kiezen tussen goed en kwaad. Je leest over de Harpies in het woud van zelfmoordenaars. Er zijn veel schilderijen en tekeningen over gemaakt.
Flashbacks
Mensen wendden zich in die tijd tot hogere machten. Om die te bereiken moesten ze diep in zichzelf graven, hun demonen onder ogen komen, afzien, zichzelf kastijden, een geestelijke tocht door de woestijn maken. Deze connectie is heel knap gemaakt door Hannah van Binsbergen. Flashbacks naar de kindertijd van Harpie zijn een belangrijk onderdeel van dit verhaal.
“De betoverde wereld van eerste kussen en tienerbeha’s die haar door de meisjesblaadjes en films werd beloofd bleek al even grauw als de zogenaamd paradijselijke kindertijd die ze achter zich liet; zoals de meeste facetten van de meeste levens die ze waarnam werden ze vooral gedicteerd door regelmaat, onbestemd verlangen en miscommunicatie. Harpie had er geen geduld mee. […] Bang was ze wel, de eerste keer. Dat de verleiding zou mislukken en de persoon in kwestie aan haar ouders zou vertellen wat ze hem had gevraagd.”
Ultimatum
Harpie stelt zichzelf een ultimatum: in elk geval tot aan haar volgende verjaardag zal ze leven en zal ze proberen er iets van te maken. Ze neemt om de deurwaarders op afstand te houden voor overdag een suf kantoorbaantje waar ze niet echt bij na hoeft te denken en gaat ‘s nachts als chique prostituee werken om de risico’s en ook de stiekeme pleziertjes van dat werk te ervaren.
Zonder enige moeite glipt Harpie van de ene in de andere rol. Maar of dat uiteindelijk genoeg is om haar leven te redden zal nog blijken.
Ik begon met lezen in Harpie en moest weten hoe het af zou lopen. De afbeelding op de cover werd me duidelijk tijdens het lezen van het laatste hoofdstuk. Harpie zet zonder meer aan tot nadenken.
—
Eerder verschenen bij Graag Gelezen
