Traumatisch en luguber maar ook ontroerend
[Recensie] De eerste zin uit de psychologische thriller Hars luidt: “Het was donker in de witte kamer toen mijn vader mijn oma om het leven bracht”. Deze zin geeft meteen een indruk over hoe duister en verontrustend de rest van het verhaal is. Hars is het tweede boek van de Deense schrijfster Ane Riel. Zij won er een aantal prestigieuze prijzen mee, onder andere in 2016 de Glazen Sleutel, de literatuurprijs voor de beste misdaadroman van een schrijver uit een Noords land. Het boek wordt ondergebracht in het genre psychologische thriller, maar het zou evengoed een kroniek over een uitermate disfunctionele familie kunnen worden genoemd.
Leven in afzondering
Het verhaal wordt verteld door Liv, die met haar vader Jens en moeder Maria op een schiereiland leeft. Het leven voltrekt zich in afzondering en er is weinig contact met de bevolking op de rest van het eiland. Officieel wordt Liv vermist. Op een avond duwt Jens zijn roeiboot de zee op die te pletter slaat op de rotsen en de volgende dag doet hij bij de politie aangifte van de verdwijning van zijn zesjarige dochter. Jens is ervan overtuigd dat dit de enige manier is om haar te beschermen.
Doodeng gedrag
Voor ieder weldenkend mens zou de wereld waarin Liv opgroeit erg beangstigend zijn maar Liv accepteert in haar onschuld alles wat zich daarin afspeelt als vanzelfsprekend. Zoals haar moeder die van een beeldschone vrouw verandert in een corpulente, apathische vrouw en haar vader die alles wat hij in zijn handen krijgt wil bewaren, waardoor de chaos in het huis enorm wordt, en die zijn liefde voor zijn dochter demonstreert door een uitermate alarmerend en doodeng gedrag. Liv geeft zich in het volste vertrouwen over aan zijn liefde en heeft geen enkele twijfel over de echtheid daarvan.
Elegante proza
Het verhaal is traumatisch, claustrofobisch en op momenten luguber maar aan de andere kant is het ook een verhaal dat uitermate mooi en ontroerend is geschreven. Het proza is beeldend en elegant en Ane Riel weet er een huiveringwekkende sfeer mee te creëren. De personages raken je en worden echte mensen die leven in een bijna tastbare wereld. Het lijkt alsof je over hun schouders meekijkt hoe dit aanvankelijk normale gezin afglijdt naar verontrustende waanzin.
Bij de strot grijpen
Hars is een boek over liefde, vertrouwen en bescherming maar ook een boek waarin het extreme de norm wordt. Een verhaal dat je bij de strot grijpt en niet meer loslaat, een psychologische thriller die je je nog heel lang zult blijven herinneren.
—
Eerder verschenen op Mijn Boeken Blog
