Marie, waarom gaat je alarmbel niet af?
[Recensie] Dit boek was het niet zo voor mij. Ik wil er meteen bij zeggen dat ik misschien buiten de doelgroep val, wat een paar van de punten zou kunnen verklaren. Maar hoe dan ook, mijn boek was het niet.
Taalgebruik
Mijn eerste irritatiepuntje was het taalgebruik. Ik snap dat dit een Belgische schrijver is, en dat Vlaams anders is dan Nederlands. Naar mijn mening betekent dat echter niet dat je consequent Nederlandse grammatica regels aan je laars mag lappen. Met zinnen als “… frisse kleuren paars, witte en gele bloemetjes op een zachtgroene achtergrond.” (waar is de e achter paars?!), “Up to the next one.” (Okay, geen Nederlands, maar Engels gaat ook fout. Dit moet on of off to the next one zijn) en “Met zo’n lekker weer.” (ik weet gewoon oprecht niet wat ik hier over moet zeggen) kan ik dit boek moeilijk serieus nemen. Ik snap dat er taalverschillen zijn tussen Vlaams en Nederlands, maar het lijkt me dat dit zich uit in woorden en soms zinsbouw. Niet in verkeerde lidwoorden, missende voegwoorden, gekke verwijswoorden en alles wat ik eerder noemde. Het stoorde me oprecht heel erg, en ik vond het moeilijk om er doorheen te lezen.
Domme personages
Dan het plot, en dus meteen de domme personages. Ik wil voorop stellen dat het volledig kan dat ik afwijk van de gemiddelde tiener, en dat de personages wel reageren zoals tieners zouden doen. Dat gezegd hebbende heb ik dit hele boek lang tegen de personages zitten schreeuwen dat ze moesten stoppen met zo dom doen. Ga me niet zeggen dat er in 2017 nog 17-jarigen zijn die nog nooit Catfish gekeken hebben, of niet weten dat als er een alarmbel afgaat bij een jongen je meteen weg moet. Marie lijkt hier niet van op de hoogte. Ze neemt de ene domme beslissing na de ander, en ik kan vaak haar gedachtegang niet volgen. Opnieuw, dit kan aan mij liggen en aan het klimaat waar ik me in verkeer. Er zijn natuurlijk slachtoffers van dit soort delicten, en het verhaal is gebaseerd op waargebeurde verhalen. Het kan dat ik beter op de hoogte ben van het onderwerp en daarom op deze manier reageer. Maar aangezien het een groot onderdeel van mijn leeservaring was wil ik het toch aangekaart hebben.
Chaos
Met de kloppendheid/continuïteit van dit boek had ik ook wat probleempjes. Italics werden gebruikt om chatgesprekken aan te duiden, maar soms werden ze te laat afgebroken (zelfbedacht voorbeeldje: “Ik weet echt niet wat ik nu moet doen typte ze. Hij keek naar zijn scherm.) wat er nogal gek uitzag. Ook hadden we een keertje dat er spontaan een personage genaamd Emma voorbij kwam. Ik ga ervan uit dat Ella bedoeld werd, maar we zullen het nooit weten. Maar mijn grootste frustraties zaten in de kleine dingen. Zo zit er iemand op de school van Marie die twee jaar ouder is dan zij. Maar die is dus ondertussen al 19. Hoe zit die nog op de middelbare school? Ook een leuke is dat er op een gegeven moment een reference gemaakt wordt naar voetballer Dries Mertens. Alleen is Marie’s achternaam óók Mertens. Daar zou ik dan een opmerking over verwachten. Dit wordt echter volledig genegeerd. Verder heeft de moeder van Marie weinig geld, maar koopt ze wel steeds blikjes Fanta en kleine zakjes chips. Iedereen weet dat grotere verpakkingen goedkoper zijn, en hoezo koopt ze geen huismerk? Ook werd er ergens rond het einde een SMSje gestuurd door iemand, en pas enkele pagina’s later hoorde de hoofdpersoon het piepje van het berichtje. De schrijver gebruikte de ene inconsistency om de ander op te lossen, alvorens een nieuwe te introduceren om die vorige op te lossen. Er ontstond een soort web van niet-kloppende dingen waar de personages binnen probeerden te opereren, maar voor mij kon dat dus al niet meer goed komen.
Catfishes en predators
Het mag wel duidelijk zijn dat ik dit boek helemaal niks vond. Wel moet ik zeggen dat ik het een interessante keuze vond om een gedeelte van uit de point of view van de predator te schrijven. Dankzij de point of view wissel ontsnapte de schrijver aan het moeten beschrijven van bepaalde scènes, wat ik slim gevonden vond. Ook wil ik meegeven dat het erg goed is dat dit soort boeken geschreven worden. Ik weet dankzij TV en het internet al ontzettend veel over catfishing en online predators, maar het is best goed mogelijk dat de werkelijke doelgroep (14-jarigen) dat misschien nog niet weet. Als boek op zich is het hem echter gewoon niet. Ik wil nog accepteren dat Vlaams anders is dan Nederlands, maar deze fouten kunnen gewoon echt niet door de beugel. Maar ook al heb ik erg veel problemen met dit boek, als het ook maar 1 iemand beschermt van zo’n soort situatie is het naar mijn mening het drukken al waard.
—
Eerder verschenen op AllTheFeels
