Eva wil maar één ding: gerechtigheid
”I don’t want anyone or anything to ever been forgotten. I want to understand the past”
[Recensie] Sharon Cameron schreef reeds meerdere boeken maar brak in Nederland en België pas echt door met haar roman Bij mij ben je veilig. Wanneer je meer over haar wil weten en je surft naar haar blog vind je onder de rubriek About een heleboel weetjes over de auteur op een leuke manier gebracht (https://sharoncameronbooks.com/about/). Gezien haar boeken gebaseerd zijn op waargebeurde feiten en Het project Bluebird volgens de korte inhoud op de cover over Berlijn zou gaan, was ik benieuwd naar haar werk.
Wanneer de Tweede Wereldoorlog ten einde is, komen de Berlijnse Brigit en haar vriendin Eva Gerst aan in New York waar ze opgevangen worden in het Powell House. De gasten zijn een mix van allerlei achtergronden Latino’s, Afro-Amerikanen, Joden, etc… allen hebben ze er nood aan geholpen te worden. Maar Eva en Brigit zijn niet wie zij zeggen dat ze zijn. Eva is de dochter van een nazi-arts die gruwelijke experimenten uitvoerde op de gevangenen van het kamp in Sachsenhausen. De CIA hielp haar aan een nieuwe identiteit en de kans om een nieuwe leven te beginnen in de USA, op voorwaarde dat zij hen zou helpen om haar vader op te sporen. Maar voor Eva was het einde van de oorlog een harde bewustwording, alles waar ze ooit in geloofde, blijkt een leugen te zijn. Hierdoor heeft ze haar eigen motieven om haar vader terug te vinden.
Het boek was niet wat ik ervan verwachtte, Berlijn voor en na de oorlog kwam er maar heel kort in voor. Niettegenstaande was het voor mij geen teleurstelling of flop, integendeel. Na het lezen was ik er zelfs even stil van. Niet alleen het verhaal had mij aangegrepen, maar ook de schrijfstijl van de auteur vond ik zeer fijn en origineel.
Er wordt veel gebruik gemaakt van flashbacks, waardoor je nieuwsgierigheid als lezer telkens weer opnieuw opgewekt wordt. In het eerste deel van het boek kom je te weten wat Eva en Brigit overkomen is aan het einde van de oorlog en waarom ze naar Amerika zijn gekomen. In het tweede deel wordt er verder in het verleden teruggegaan en komen we te weten wie zij echt zijn.
Via Eva zien we bovendien hoe het was om als Duitse jonge vrouw aan te komen in Amerika waar de gebouwen niet gebombardeerd waren en waar er toch wel heel wat andere gebruiken waren dan onder het Nazi-Duitsland. Dit vond ik een zeer interessante invalshoek. Bovendien werd zij door de New Yorkers nog steeds als vijand gezien wat het voor haar dubbel zo moeilijk maakte te integreren.
De auteur zal ook doorheen gans het boek steeds goed en kwaad tegenover elkaar plaatsen: Rolf vs Jake, Eva vs Brigit, CIA vs KGB, Nazi Duitsland vs Amerika, oorlog vs vrede, etc… . Hierdoor is het een boek vol contrasten. Het verweven van waargebeurde feiten, doorheen deze roman werd door de auteur op een ingenieuze manier gedaan. In een nawoord geeft de auteur hier uitgebreid uitleg over, wat ik zeker een meerwaarde vond. Er is weinig terug te vinden over de onderwerpen die ze aanhaalt, een uitgebreide en diepe research is zeker vooraf gegaan aan Het Bluebird project.
De auteur heeft een fijne, vlotte schrijfstijl en heeft veel aandacht aan de uitwerking van haar personages. Vooral de relatie tussen Jake en Inge wordt op een warme manier belicht. En hier is mijn enige puntje van kritiek (haast om toch iets te moeten zeggen), ik had graag meer geweten van wat er in Jake’s hoofd omging. Hoe zag en ervoer hij, met zijn Joodse achtergrond, de Duitse Inge? Had hij dan nooit zijn twijfels?
Na het lezen van Het Bluebird geheim ben ik helemaal fan van de auteur. Ben al benieuwd naar haar volgend werk. 4.5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
