Zij zijn groot en ik is klein
[Recensie] De donkere maanden van het jaar zijn het geschiktst voor contemplerende gedachten en in het verlengde daarvan, verhalen met een gelijkaardige strekking. ‘Het boompje in het bos’ voldoet aan beide criteria: het speelt zich af in de kersttijd en het heeft een nobele boodschap. En prachtige tekeningen natuurlijk.
Op de cover vinden we een aantal lieftallige dieren die gebroederlijk cirkelen rondom een in groene glitters schitterende dennenboom. De dennenboomglitters stralen verleidelijk en zijn ook voelbaar, zodat ze zonder twijfel de hebberige vingertjes van onze peutertjes aanmoedigen dit boek van de stapel in de boekhandel te pakken.
De dieren zijn bezig de boom te verfraaien. Vogels vliegen af en aan met groene slingers in hun snavels. Een beer, een hertje en een vos loeren niet zoals hun instinct voorschrijft, lekkerbekkend als predator en mogelijk prooidier naar elkaar, maar kijken goedkeurend naar de boom. Maar waarom?
Dat wordt duidelijk als we het verhaal in lopen. De eerste twee bladzijden laten een groot, groen bos zien. Vol bomen uiteraard, maar listig verstopt zijn er ook vogels, een uil en een wegsluipende vos. Een uitdagend zoekplaatje voor de kleine lezertjes. Op de rechterbladzijde is een open plek. Daar staat een beduidend kleinere boom dan alle soortgenoten om hem heen. Het nogal redundante zinnetje eronder: “Ik ben een boompje in het bos.”
Verder bladerend zien we hetzelfde boompje, dat vertelt over hoe hij daar zo groeide. Of liever: niet zo goed groeide. En ook niet recht omhoog, maar scheef naar links. De lezer heeft de vingerwijzing al gesnapt: het boompje voelt zich miskend. Het heeft een Calimero-complex.
Spoilers weggeven doen we liever niet, daarom is het slim om het boek zelf even door te bladeren voor u het voor uw (klein)kinderen gaat aanschaffen. En hier te stoppen met lezen. Het verhaal vervolgt namelijk met een merkwaardige logica die het minderwaardigheidscomplex van het boompje zou moeten verhelpen. Dat gaat als volgt: wegens kerst komen mensen de grote dennenbomen omhakken maar blijft het kleine boompje door zijn tekortschietende formaat staan. En daar is het boompje jaloers op… Niet heel logisch: alsof omhakken het hoogste doel is van een dennenboom, in plaats van in leven blijven en gewoon doorgroeien.
Ondanks dat kleine hikje blijft dit een erg aaibaar boek in prachtige winterkleuren, met een sfeervol getekend bos, lieve vrolijke dieren, en natuurlijk het kleine boompje dat zoals het hoort een happy ending beleeft.
—
Ook gepubliceerd op Nico’s recensies
