Het vervloekte doek
[Recensie] Alles begint met een storm waardoor een zware tak op het gerenoveerde dak van Ronald en Rosie Lauwers terecht komt. Ronald gaat naar de zolder toe om te kijken wat hij zelf aan de schade kan herstellen. Terwijl hij de plankenvloer droog probeert te krijgen valt hem een lichte plek in de muur op. Hij breekt de muur open en een rechthoekige blikken trommel komt tevoorschijn. Als zijn vrouw, Rosie thuis komt van haar werk laat hij haar het blik zien. Er zit een opgerold stuk canvas in. Ronald vindt het erg interessant en zou graag meer te weten willen komen.
Rosie heeft Hilde, een collega, verteld over de vondst op de zolder. Hilde heeft het weer aan haar man, Willy, verteld. Alles duidt er namelijk op dat het canvas uit een oorlogsperiode komt. Willy verzamelt alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft. Niet veel later wordt er ingebroken in het huis van Ronald en Rosie. Rosie vermoedt meteen dat dit te maken heeft met het canvas. Dan wordt er ook nog eens ingebroken in de auto van Ronald. Dit kan geen toeval meer zijn, toch? Het blijkt al gauw dat veel mensen een ongezonde belangstelling voor de vondst van Ronald en Rosie hebben. Ronald wil zich er dan ook snel van ontdoen. Maar of hiermee de vreemde gebeurtenissen ophouden?
Marc Kerkhofs (1964) debuteerde begin 2017 met Verloren tijd. Zijn tweede boek Beet verscheen later dat jaar. In 2019 schreef hij een roman, genaamd Op een na de mooiste. Het doek valt is zijn vierde boek en voor mij mijn eerste kennismaking met deze schrijver. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben. Zijn schrijfstijl is heel erg fijn en niet te moeilijk, waardoor je het verhaal snel verslindt. Je leert de verschillende personages goed kennen en ook onderlinge familierelaties worden goed uitgediept. Zo leer je een aantal feiten over de Tweede Wereldoorlog kennen. Als dit onderwerp je interesseert dan kan dit verhaal zeker boeiend zijn.
Kerkhofs weet zijn manier van schrijven goed af te wisselen met de nodige humor, waardoor alles een niet al te zware lading krijgt. Hij maakt meestal gebruik van redelijk korte hoofdstukken. Iets wat ikzelf altijd als heel erg prettig ervaar. Tot het einde blijft het verhaal interessant en ik heb mij eigenlijk geen enkel moment verveeld. Op het einde is er ook nog een verrassende plotwending die ik in ieder geval niet zag aankomen. Marc Kerkhofs heeft een spannend en realistisch verhaal neergezet en ik kijk uit naar zijn volgende werk. Het doek valt krijgt van mij dan ook 4 sterren.
Silvie
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
