Waar je je zorgen bij de dorpsgrens achterlaat en meegezogen wordt in het dorpsleven
[Recensie] Met gemengde gevoelens pak ik het eerste deel van de Happiness-serie, Het dorpje Happiness van Holly Martin op. Ik word vrolijk van de erg mooie omslag. Helder blauw, met roze bloemen en een pittoresk dorpje aan het strand. Een leuke verrassing is de bijbehorende boekenlegger. De cover nodigt absoluut uit tot lezen. Alleen ga ik meteen in denkmodus. Wonen in Happiness, zou dat nou erg leuk zijn? Barst niet iedereen spontaan in zingen uit? Wat als je chagrijnig bent, of gewoon je dag niet hebt? Een jaar lang gratis ergens wonen in ruil voor een dienst klinkt goed, maar ook wel heel erg commune-achtig.
Als ik de eerste paar pagina’s lees, geef ik het bijna op. Hoofdpersoon Willow is wel de domste persoon die ik ooit ben tegengekomen. Ze is nog nooit eerder in Happiness geweest en geeft haar leven, familie en vrienden, huis en haard op om een jaar lang aan de andere kant van het land te gaan wonen! Hoofdschuddend ga ik verder. Willow verbreekt een relatie van vier jaar, nadat haar vriend tot de conclusie komt dat hij toch niet met haar wil trouwen. Voor Willow is dit een opluchting, ze was ook niet erg gelukkig in deze relatie. Ze voelde zich min of meer gedwongen door haar omgeving om met Garry een leven op te bouwen. Maar de dorpsbewoners geloven dat ze in de steek is gelaten en hebben medelijden met haar, maar lachen haar blijkbaar achter haar rug om ook uit.
Dan ziet Willow een advertentie. Illustraties van prachtige cottages op het grondgebied van Harmony Castle (Kasteel Harmonieus, ook zo zoetsappig), dat privé-eigendom is en niet van de staat. Er is een leegloop in het dorp en daarom bieden de eigenaars van het kasteel en de grond nieuwe bewoners aan om een jaar lang gratis in een ingerichte cottage te komen wonen en in ruil daarvoor een winkel of bedrijf te starten. Of zich als arts of leraar te settelen. Willow maakt ambachtelijke kaarsen en dat concept bevalt de eigenaars. Op basis van de illustraties van het dorp, de schitterende blauwe kustlijn van Cornwall en de felgekleurde bloemen langs de weg kiest Willow ervoor om haar dorp in te ruilen voor Happiness.
De eerste aanblik op het dorp is echter een grote schok voor Willow. De witte huisjes op de plaatjes zijn in werkelijkheid grijs. De huizen lijken verzakt te zijn. Kapotte ramen, aan scharnieren scheef hangende luiken en dode bloemen. Dan pas dringt het tot Willow door dat ze zich dom heeft gedragen door niet eerst het dorp te komen bekijken. Altijd eerst doen en dan pas nadenken, dat is Willow. Maar dan komt de beheerder Andrew langs. Lang, breedgeschouderd met blauwe ogen. De zon begint figuurlijk weer te schijnen. Vanaf dat moment draai ik 180 graden om en verslind ik het boek. Willow is een leuk en vrolijk iemand. Je kan niet anders dan in haar enthousiasme te worden meegezogen. Andrew is een humorvolle en geduldige man. Vanaf het eerste moment voel je de enorme chemie tussen die twee. Ze willen geen van beiden een relatie, maar kunnen ook niet bij elkaar wegblijven.
Andrew en Willow blijken de enige twee van de circa vijftig bewoners te zijn die onder de veertig jaar zijn. De gemiddelde leeftijd is een stuk hoger. Maar wat zijn ze leuk. Mary, Joseph, Julia en de rest. Vooral de krasse Dorothy is uniek. Het mooie van het verhaal is dat hoewel er niet zoveel tijd voorbijgaat, je toch wel het idee hebt dat je al jaren meeleeft met Willow, Andrew en de dorpsbewoners. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen, zonder pauze en met een enorme glimlach op mijn gezicht. Ik was al mijn problemen, zorgen en de coronacrisis vergeten en woonde in Sunrise Cottage en voelde ik me betrokken in het dorpsleven.
Andrew werkt erg hard om van het project een succes te maken. Een jaar lang geen huur in ruil voor een dienst was zijn idee om de huizen weer bewoond te krijgen. Iedereen trekt aan Andrew en hij blijft maar lachen en staat iedereen vriendelijk te woord. Willow gooit zich met haar gebruikelijke enthousiasme in het project en probeert Andrew tot steun te zijn. Ze bedenken een paar goede en een ludieke acties en gaan aan de slag. Het was heerlijk om te lezen hoe ze dit alles proberen te bewerkstelligen. Maar dan komt een ex-vriendin van Andrew hen helpen. Helpen of stoken?
Ja, het verhaal is op veel plekken voorspelbaar, maar dat neemt niet weg dat Het dorpje Happiness een boek is om van te genieten. Martins stijl van schrijven is simpel en erg vlot. Het goede nieuws is dat medio november het tweede deel van de Happiness-serie zal verschijnen. Ik sta te stuiteren om dit deel in handen te krijgen. Ik kende Holly Martin niet, maar ze staat nu zeker op mijn kwaliteitslijst. Ze heeft meerdere titels in het Engels geschreven. Gezien het succes van deze vertaling, zou het me niet verbazen wanneer Uitgeverij Zomer & Keuning gauw begint met haar andere boeken te vertalen. Een fan hebben ze er bij dezen alvast bij.
Een mooie vier sterren voor Het dorpje Happiness waar je je zorgen bij de dorpsgrens achterlaat en meegezogen wordt in het dorpsleven.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
