De kracht van dit boek ligt in het mysterieuze
[Recensie] De woorden op de cover en achterflap zorgen voor verwachtingen, Destombes zou de nieuwe koningin van de thriller zijn. Nu weet ik hoe persoonlijk dat is want Slaughter is ook zo’n koningin en de boeken die zij schrijft zijn ook niet echt aan mij besteed. Ik was dus vooral nieuwsgierig toen ik begon met lezen.
Wat niet ieder boek lukt, lukte Het dubbele geheim van de familie Lessage wel. Het verhaal begint laagdrempelig, je stapt als lezer makkelijk in en blijft vervolgens geboeid verder lezen. Het begint allemaal met een aantal berichten. De oudste uit 1989, wanneer de tweeling Solène en Raphaël vermist raken, en het nieuwste bericht uit 2018 wanneer er een meisje vermist is. Er tussenin een aantal berichten over de tweeling en nog een aantal randzaken. Vervolgens begint hoofdstuk één en blijf je in het heden verder lezen.
De kracht van dit boek ligt in het mysterieuze. Veel dingen zijn onduidelijk en slechts af en toe wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Nog vaker komen er personages of situaties voorbij waardoor de hoofdpersonages, maar ook jij als lezer, met suggesties komen om antwoord te kunnen geven op vragen.
Helaas is Destombes voor mijn gevoel een beetje in de knel gekomen door alle mysterie. Hoe dichter je bij de ontknoping komt, hoe minder het verhaal. Ik sloeg het boek dan ook niet helemaal tevreden dicht. Het is alsof Destombes zich op een gegeven moment realiseerde dat vragen toch beantwoord moesten worden en ze toen zelf eens ging kijken hoe ze alles af ging ronden. Er zijn zeker lijntjes getrokken die prima kunnen maar er zitten ook antwoorden tussen die ik redelijk onwaarschijnlijk vond. Dit is zonde want het verhaal dat Destombes bedacht heeft beschikt over hele boeiende elementen.
Hoewel het verhaal over het algemeen erg vlot leest, zijn er een aantal stukken die ik wat ingewikkeld vond. Vooral de gedeeltes waarin de kinderpsychiater dingen probeert uit te leggen. Het is zeker interessant maar voor een leek als ik moeilijk te volgen.
Destombes heeft wel de personages van Jean, Fabregas (de oud kapitein en de huidige kapitein van de gendarmes) en Victor (vader van de tweeling) heel mooi neergezet. Stevig en menselijk tegelijk. Tussen Jean en Fabregas was nauwelijks rivaliteit te bespeuren en dit was ook niet nodig. Wel wordt goed weergegeven hoe zij aan de ene kant zakelijk in de situaties moeten staan maar tegelijk ook persoonlijk betrokken zijn. Victor is een gewond man die door de gebeurtenissen nooit helemaal zal helen. Toch is hij niet gebroken. Ik ben er van overtuigd dat deze personages er deel in hadden dat ik dit boek zo fijn vond lezen.
Ik heb me zeer goed vermaakt met Het dubbele geheim van de familie Lessage, het is vooral aan de ontknoping te wijten dat ik minder enthousiast werd naarmate het verhaal vorderde. Ik geef dit boek 3,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
