"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het duister

Zaterdag, 17 oktober, 2020

Geschreven door: Amy Engel
Artikel door: Saskia Imbert

Trage thriller laat de lezer zinderend achter

[Recensie] Izzy en Junie worden vermoord op een speelpleintje. In de volgende vijfentwintig korte hoofdstukken wordt de lezer meegenomen naar Barren Springs, een armzalig plaatsje in Missouri (USA). Je voelt de ellende, maar ook de samenhorigheid van de bewoners. Het duister wordt verteld vanuit Eve’s perspectief. Zij voelt meteen dat er iets mis is als haar broer langskomt. Hij brengt zus het afschuwelijke nieuws van de moorden. Als er maar weinig schot in het onderzoek komt, neemt Eve zelf initiatief. Via een stripclub, schoolvriendinnetjes van Junie en oude bekenden komt ze op het spoor van de dader. Tijdens haar zoektocht blikt Eve regelmatig terug op het verleden. 

Als lezer krijg je zo een beeld van wat deze vrouw meegemaakt heeft. Ze groeide op in een stacaravan, zonder vader. Moeder was verslaafd aan drugs en alcohol. Eve wilde een andere moeder zijn. Als lezer wil je natuurlijk weten wie de dader is, maar de spanning van een echte thriller ontbrak. Pas naar het einde toe kwam er actie in het boek, maar niet indrukwekkend. Verrassing en emotie ontbraken bij de plot. Misschien passend in een verhaal met weinig plaats voor compassie.

Het duister is eerder een psychologische roman dan een thriller. Het gaat over de kracht die moeders bezitten, over overleven, over familie. Een pluspunt is de sfeer, ook al was de armoede te prominent aanwezig. Geen pageturner, wel een verhaal om gestaag in je op te nemen en te laten nazinderen.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Perfecte Buren