Oneerlijke rechercheur is te lang van stof
[Recensie] In het meer Sonny Lake wordt het lichaam gevonden van de mooie Rosalind Ryan. Een naam die iedereen in het Australische stadje Smithson wel kent. Rechercheur Gemma Woodstock krijgt de zaak toegewezen. Gemma kent Rosalind van vroeger. Naarmate het onderzoek loopt leren we Gemma steeds beter kennen en leren we dat zij niet altijd even eerlijk is.
Langdradig en vaag
De schrijfstijl is erg toegankelijk, desondanks is Het duistere meer soms wat langdradig en vaag. Het verhaal wordt afgewisseld met flashbacks, deze hadden te maken het met het verleden van Woodstock, de hoofdpersoon. In het begin is het niet duidelijk wat hier de toegevoegde waarde van was. Dat Het duistere meer soms uit een ander perspectief is geschreven, heeft evemin toegevoregde waarde. Wel heeft de auteur de personages goed uitgediept. Even sympathiek zijn ze niet altijd, maar je leert ze wel beter begrijpen. Doordat het verhaal veel ging over het onderzoek naar de dader, zat er niet altijd evenveel actie in Het duistere meer.
Schot in de zaak
Aan het einde kwam er wat schot in de zaak en werd het boek toch nog spannend. Aangezien er geen ingewikkelde theorieën worden beschreven, is Het duistere meer een boek om je eventjes te vermaken op de bank. Wie iets meer spanning zoekt in een boek, krijgt echter iets te weinig.
Van rechercheur Gemma Woodstock zijn we nog niet af. Het volgende boek waarin zij de hoofdpersoon is, verschijnt in 2020 en heet Into the night.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
