Liefde en verdriet gaan hand in hand samen
[Recensie] Lorna kan samen met haar tienerdochter Ella de hele wereld aan. Ella denkt daar anders over en zoekt in het geheim contact met haar nichtje Molly. Hierdoor gaat er verandering komen in hun eenzame bestaan, want Molly woont op het piepkleine eiland Kip, dat Lorna 22 jaar geleden ontvlucht is, haar broertje Jack achterlatend bij hun ouders.
Als Ella van Molly hoort dat hun grootouders beiden zijn overleden dwingt zij haar moeder terug te keren naar het eiland Kip om de begrafenis bij te wonen en haar nichtje Molly te ontmoeten. Na een lange vermoeiende reis komen ze aan op het eiland Kip en worden ze opgehaald door Jack, schoonzus Alice en een enthousiaste Molly.
Alice vindt het leuk eindelijk haar schoonzus te leren kennen, maar Jack is niet blij, want hij voelt zich nog steeds in de steek gelaten door zijn zus. Net als Jack hebben de eilanders ook nooit begrepen waarom Lorna is weggegaan zonder contact te houden. Zo start een emotionele en confronterende tijd voor Lorna, die haar terugvoert naar het verleden en geheimen van sommige eilandbewoners. Ella en Molly zijn ondertussen dikke vriendinnen geworden en Ella wil niet eens meer terug naar hun eigen huis. Langzaam beginnen Lorna en Ella zich thuis te voelen op het eiland Kip. Zou verhuizen tot de mogelijkheden kunnen behoren?
De personages zijn realistisch en evolueren volop. De lezer kan echt met ze meevoelen. Jarenlang heeft Lorna zich afgesloten voor haar omgeving, omdat ze niets over haar verleden wilde vertellen. Door toedoen van haar schoonzus Alice en haar vriendinnen ontdooit ze langzaam. Jack kan het niet verkroppen dat hij in de steek gelaten is door zijn zus, maar komt uiteindelijk achter de oorzaak hiervan en hun relatie herstelt zich moeizaam. In Het eiland laat Libby Page de verschillen tussen het leven in de stad en het leven op een eiland goed zien. De hechte gemeenschap en hun zorg voor elkaar op het eiland komen goed tot uitdrukking. Met de beschrijvende stijl van Page is het net alsof de lezer zelf op dit mooie eiland is. De korte hoofdstukken en het mooie taalgebruik waarin Page gebruik maakt van vergelijkingen om emoties weer te geven zijn mooi gedaan.
“Ik kan mijn eigen emoties onder de oppervlakte voelen sudderen – boosheid, angst, verdriet – maar ik duw ze naar beneden als kleren in een overvolle koffer.”
Het verhaal wordt afwisselend vanuit Lorna en Alice verteld en blijft boeiend tot het einde. Het is echt een verhaal dat je als lezer persoonlijk raakt door de diepere lagen die erin verborgen zitten. Liefde en verdriet gaan hand in hand samen. Familie, vrouwenvriendschap, schuldgevoelens, vergeving, vertrouwen en de hechte eilandgemeenschap spelen een belangrijke rol in Het eiland.
Met een lach en af een toe een traan op mijn gezicht heb ik Het eiland van Libby Page gelezen en ervan genoten! Ik geef het een dik verdiende 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
