93 maal Robinsons Crusoe
[Recensie] Na een uitgebreide proloog waarin we meerdere mensen leren kennen, begint het verhaal over Het eiland van morgen. Alle personages in de roman komende uit verschillende landen en werelddelen, hebben via de Verenigde Naties een uitnodiging gekregen of hebben via een advertentie gereageerd voor een cruisereis. Het schip komt alleen nooit aan op zijn eindbestemming in Perth, Australië. Het zinkt midden op de Indische oceaan. Ondanks de vele zoekacties en media aandacht, wordt het wrak niet gevonden. Uiteindelijk nemen de nabestaanden afscheid van hun naasten met diverse rouwdiensten.
Van de 350 reizigers, overleven 93 mensen de schipbreuk. In een aantal reddingsvloten komen ze aan op een onbewoond eiland. Niemand weet eerst wat te doen, aangeslagen door de gebeurtenissen. Een van de schipbreukelingen overlijdt bij het eiland door een aanval van een haai. Het leven is niet zonder gevaar realiseert men zich al snel. Een paar overlevenden pakken de leiding, verdelen taken en zetten een leefgemeenschap op. De hoop dat ze gevonden worden leeft sterk onder de schipbreukelingen. Het kan toch niet zo zijn dat een passerend schip of vliegtuig hen niet zal vinden?
Alles verloopt in goede harmonie, op natuurlijke wijze ontstaan er vriendschappen en relaties. In de loop van de tijd worden er kinderen geboren en er is wederzijds respect voor elkaar, ondanks de vele culturele en religieuze verschillen tussen de mensen. De bewoners creëren onder andere woonvoorzieningen, een moestuin en een watervoorziening. Elk idee wordt besproken en uitvoerbaar gemaakt, alles om het leven zo natuurlijk mogelijk te maken.
Veel bewoners vinden hun draai gevonden en hebben het simpele leven geaccepteerd, maar dit geldt niet voor iedereen. Een aantal bewoners probeert via zee op zoek te gaan naar het vaste land, waarbij niet iedereen de overtocht overleeft. De bewoners, die niet van het eiland willen, ondernemen in kleine groepen expedities om te kijken of er mogelijkheden zijn om elders op het eiland te leven. Is het mogelijk om als groep op te splitsen, om zo meer privacy te krijgen?
Als er op een dag, jaren na de schipbreuk, een vliegtuig laag overkomt en tegelijkertijd een schip arriveert, geeft dit wisselende reacties. Kunnen ze wel terug naar hun oude leven en omgeving? Wat betekent het voor de kinderen die geboren zijn op het eiland? Veel bewoners staan voor een dilemma. Willen ze terug naar het leven voor de schipbreuk of blijven ze wonen op het eiland. Keuzes die voor een ieder anders zullen uitpakken.
Het eiland van morgen is een roman die simplistisch geschreven is en bijna kinderlijk aanvoelt. Het boek kent veel uitleg, waardoor het verhaal geremd wordt. Het verhaal kent absoluut perspectief, maar deze schrijfwijze heeft mij niet overtuigd.
De achterflap verteld dat het verhaal uiterst boeiend, spannend en overtuigend is neergezet. Ingrediënten die mij intrigeerde. Zou het verhaal een soort Expeditie Robinson-achtig geheel worden? Mijn gedachten over de inhoud gingen alle kanten op, maar helaas. De personages worden niet sterk uitgewerkt. Jos Veltman heeft er voor gekozen om te schrijven vanuit de visie vanuit meerdere schipbreukelingen, waardoor het geheel rommelig en onoverzichtelijk wordt. Helaas geldt dit ook bij de gebeurtenissen en ideeën van de bewoners. Het is zo’n overvloed dat ook dit niet overtuigend overkomt.
Het Eiland van morgen had met de helft minder bladzijden afgekund. Een gemiste kans voor dit debuut.
Over de auteur
Jos Veltman (1942), verpleegkundige is twintig jaar geleden begonnen met schrijven. Als verpleegkundige heeft hij in Zwitserland en Nederland gewerkt, waaronder in de Bijlmerbajes. Ook werkte hij 18 jaar in Mexico, UK en op de Noordzee in de gasboring- en productie.
Hij schreef voor het Eiland van morgen eerder 14 boeken die niet zijn uitgebracht. Dit is zijn debuut.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
