De strijd barst los!
[Recensie] Vergeleken met Eragon en Oudste brengt Brisingr het verhaal echt in een stroomversnelling. De tijd van leren en afwachten is voorbij; de strijd is losgebarsten en het is tijd voor actie!
Actie
Er zitten gevechten in dit boek en er gebeurt sowieso veel meer, maar de echt belangrijke dingen worden nog bewaard tot het laatste deel. Oorspronkelijk zou dit het laatste deel zijn, maar er moest nog te veel gebeuren om in één boek te passen. Dit kun je merken! Alagaësia is enorm goed uitgewerkt, net als de vele karakters. Het verhaal zit goed in elkaar.
Karakterontwikkeling
Leuk in dit boek vond ik dat je kan merken dat Eragon en Saphira volwassen beginnen te worden. Nog steeds zijn ze jong en weten ze niet altijd hoe ze om moeten gaan met de enorme last die op hun schouders ligt, maar het lukt ze steeds beter. Ze hebben al enorm veel geleerd en in dit boek ontwikkelen ze zich nog verder.
Perspectieven
De hoofdstukken zijn nog steeds uit verschillende perspectieven geschreven maar nu zijn de verschillende verhaallijnen wat meer met elkaar verweven. Ik vind het leuk als hoofdstukken uit het perspectief van Saphira zijn, want als draak heeft zij vaak een andere naam voor dingen. Ze onderscheidt verschillende soorten lucht of water, en pijl en boog noemt ze een stokkengooier. Vond ik grappig.
Heerlijke serie
Eigenlijk zitten alle goede dingen van de vorige delen ook in Brisingr, wat het gewoon weer een heerlijk boek maakt. Maar je moet de vorige delen wel echt gelezen hebben om dit boek te kunnen lezen. Brisingr begint wel met een samenvatting van de vorige twee boeken, maar dat is niet genoeg om alle achtergrond te geven die je nodig hebt. Paolini schrijft nou eenmaal uitgebreid en details zijn vaak belangrijk voor het plot. Hoe dat plot tot een einde gaat komen, gaan we in het volgende en laatste boek merken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
