"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het fabeldierenpark – De verwarrende kraak

Zaterdag, 4 december, 2021

Geschreven door: Tui T. Sutherland, Kari Sutherland, Hendrik Gheerardyn
Artikel door: Hanneke Arts-Honselaar

Spanning, magie en ontroering

[Recensie] Fabeldierenpark – De vermiste griffioenen en Het fabeldierenpark – De verdachte draak.

Waar het de auteur in het tweede deel niet altijd lukte om de spanning vast te houden, zonder dat het verhaal rommelig overkwam, is de spanning van het eerste deel in dit derde deel weer op en top terug.

Ook in dit boek worden niet – zoals in het eerste deel – allerlei thema’s aangeroerd, maar wel enkele (vriendschap, verliefdheid, stemmen bij verkiezingen). Daarmee is wat mij betreft ook dit sterkte punt van het eerste deel weer teruggekeerd in dit derde deel.

Het verhaal in dit deel focust enerzijds op het vinden van de moeder van Jonas die tot zes maanden geleden voor ABFAD werkte, maar daarna op mysterieuze wijze verdween. Dat was op haar terugkeer van een reddingsactie, waarbij ze een Chinees draakje had gered en naar het fabeldierenpark zou brengen. Daarnaast doen Jonas en Evi er ook in dit boek alles aan om te voorkomen dat het fabeldierenpark gesloten zal worden.

Heaven

Al in het tweede deel werd duidelijk dat de ouders van Jasmijn Zilverschoon – de vriendin van Evi (de dochter van de beheerders van het fabeldierenpark en vriendin van Jonas) – zich vreemd gedroegen. Wanneer er een plattegrond van het fabeldierenpark bij hen thuis wordt aangetroffen verhoogd dat de verdenking. Maar, ze hebben toch kraakinkt gehad, waarmee alles wat ze over het fabeldierenpark wisten uit hun geheugen moest zijn gewist?

En wat probeert de kraak aan Jonas te vertellen? 

“De kraak zakte een beetje in elkaar, maar leefde toen weer op en begon nog woester te gebaren. Ze hield twee tentakels als een soort buidel voor zich uit en bewoog ze op en neer. Jonas keek haar onbegrijpend aan. Ze kruiste twee van haar tentakels in een zittende lotushouding en hief er toen nog twee in een zen-achtige pose.”

In De verwarrende kraak brengen Tui en Kari Sutherland het beste van deze reeks bij elkaar en vormen daar een knetterspannend verhaal van. Ik heb het boek in één adem uitgelezen en sluit met spijt het laatste boek van deze reeks. Spanning, magie en ontroering. Het boek heeft het allemaal in zich. Wat heb ik deze reeks met plezier gelezen!

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles