"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het geheim van de Kraken

Zaterdag, 26 maart, 2022

Geschreven door: Guido Eekhaut
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Harde SF van een genrecoryfee maar ik twijfel over de doelgroep

[Recensie] Ik hink op twee gedachten wat mijn mening over dit boek betreft. Aan de ene kant genoot ik van het boek en las ik het in twee dagen uit. Aan de andere kant bleef ik toch licht teleurgesteld achter en weet ik niet of ik het tweede deel zal lezen als er nog zoveel andere boeken op mijn lijstje staan. Eerst de positieve kant van de balans dan maar. Dit is harde SF. Veel harde SF wordt er in het Nederlandse taalgebied niet gepubliceerd en al helemaal geen SF die zich afspeelt op afgelegen plekken in ons zonnestelsel. Dat maakte dit boek verfrissend. Van Saturnusmaan Titan en de methaanzeeën op het oppervlak gaat het naar Europa en de diepe oceaan aldaar. Verder zijn er kunstmatige mensen, de Turings, en hun mysterieuze doeleindes. De ideeën in dit boek waren behoorlijk solide en de buitenaardse omgevingen werden op een geloofwaardige manier tot leven gebracht. Verder is er in technisch opzicht niets aan te merken op het schrijven. Zelfs perfectionisten zullen niet door taalfoutjes uit het verhaal worden gelanceerd. De auteur is natuurlijk een rot in het vak en dat is dit boek aan te zien.

Maar dan de andere kant van de balans. Ik vraag me af hoeveel YA-romans de auteur heeft gelezen voor hij zich aan het schrijven van dit boek waagde? Want het leest als een kinderboek. Korte zinnetjes met eenvoudige woorden (met hier en daar een moeilijk woord erdoor gemengd dat dan weer heel erg opviel). Veel zinfragmenten. Herhalingen. Een groot lettertype. Veel uitleg. Als elfjarig jongetje zou ik enorm van dit verhaal hebben genoten (veel details over andere planeten), maar ook dan had ik de schrijfstijl al te makkelijk gevonden (maar ik las toen ook al ‘In de ban van de ring’ dus ik ben niet helemaal representatief). Als tiener zou ik me beledigd hebben gevoeld als ik dit moest lezen en tegelijk voor mijn lijst volwassen boeken voorgeschoteld kreeg. Een kinderboek is dit echter niet – daarvoor experimenteren de hoofdpersonen teveel met seks (en ik vraag me af of die scenes echt een narratief doel dienden?).

Een groter probleem is mijn ogen is de passiviteit van de hoofdpersoon. In een flink boek maakt ze zelf nauwelijks beslissingen. Ze wordt gemanipuleerd door verschillende karakters, krijgt mondjesmaat informatie toegespeeld, wordt buiten haar wil opeens tussen manen getransporteerd en wordt dan opnieuw door de omstandigheden meegesleurd. En aan het eind is er niets zichtbaar van de belangrijke rol die ze volgens spelers in dit verhaal zou moeten hebben. Misschien dat de auteur dat voor het tweede deel bewaart, maar een hoofdpersoon met zo weinig invloed op het verhaal, met zo weinig te zeggen over wat er gebeurt, is niet bepaald inspirerend te noemen. Katniss werd ook gemanipuleerd, maar ze koos er zelf voor de plek van Priss in te nemen en ze koos ervoor Peta te sparen (om maar twee keuzes te noemen). Hier kiest de hoofdpersoon ervoor een afdaling naar een oceaan onder het ijs te maken, maar ook dat kan alleen bij gratie van anderen. Misschien is een tiener in dit toekomstscenario gewoon niet vrij keuzes te maken – maar dan had de auteur gewoon een volwassen SF-roman moeten schrijven uit het perspectief van karakters die wel invloed hebben op de gebeurtenissen.
Kortom – ik kan niet onverdeeld positief zijn over dit boek, hoe graag ik ook SF van Nederlandstalige origine lees.

Yoga Magazine

Eerder verschenen op Hebban

Boeken van deze Auteur:

Lise

Auteur:
Guido Eekhaut
Categorie(ën):
Literatuur

Spiegel

Enigma - De wereld van de kraken

Enigma. Het geheim van de kraken