“Zo groot als een berg..”
[Recensie] Erin woont dicht bij een vissersplaats en heeft maar één doel: de legende van de zwarte rots ontcijferen. Helaas vindt haar moeder dit veel te gevaarlijk. Erin bedenkt al snel een plan om toch op de boot van haar moeder te komen en mee te varen naar de zwarte rots.
Op een dag lukt het. Erin zit op de boot op het moment dat de boot tegen de rots opbotst. Erin verdwijnt in de zee… De bladzijden worden meteen duisterder, wat best beangstigend is voor hele jonge kinderen.
Gelukkig komt er hulp uit een onverwachte hoek. De zwarte rots blijkt helemaal geen rots te zijn, maar een groot levend wezen, omringd door honderden verschillende zeedieren. Zo leren kinderen onder andere wat kwallen, koikarpers en hengelvissen zijn. Hierbij staat namelijk ook een tekening afgebeeld.
Nu Erin weet dat de zwarte rots, die helemaal geen rots is, ongevaarlijk is, bedenkt ze een plan om hem te redden. De mensen willen de gevaarlijke rots namelijk vernietigen. Dit blijkt moeilijker dan verwacht aangezien de grote mensen niet naar haar willen luisteren.
Met behulp van de zeedieren maakt Erin een plan om het wezen te redden. Zou het lukken?
Persoonlijk vind ik dit boek niet heel uitnodigend voor kinderen. Er is weinig interactie mogelijk met dit prentenboek en er komt weinig gevoel bij kijken. Als je kind van veel spanning houdt, zou ik het boek wel voorlezen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
