De auteur geeft de feiten weer zonder deze te verbloemen
[Recensie] Karina Urbach is een Duitse historicus met reeds meerdere publicaties op haar naam. Ze richt zich vooral op de Duitse Nazi periode. Met Het geroofde kookboek zal ze het verhaal van haar eigen grootmoeder Alice Urbach brengen en een onbekend stukje geschiedenis vertellen.
Alice Urbach probeert in Wenen, tijdens het interbellum, te overleven. Haar man, een dokter, heeft een gokverslaving en verspeeld al hun geld. Na zijn dood moet Alice zien rond te komen en voor hun twee zonen, Otto en Karl, zorgen. Het enige dat ze goed kan is koken en ze begint dan ook kooklessen te geven om geld in het laatje te brengen. Het begon zeer kleinschalig, maar het groeide uit tot een groot project. In 1938 publiceerde ze een ware bestseller So kocht man in Wien! Tijdens de oorlog wordt ze door haar Joodse achtergrond gedwongen Wenen te verlaten. Wanneer ze jaren later eindelijk nog eens op bezoek gaat in Wenen ziet ze haar eigen bestseller in de etalage liggen maar onder een naam van een andere auteur Rudolf Rösch.
Als je de backcover van het boek leest denk je dat het verhaal vooral over So kocht man in Wien zal gaan, maar dit is misleidend. Het gaat over zoveel meer dan de geschiedenis van een kookboek. Via Alice, Otto en Karl licht de auteur toch wel verscheidene minder gekende zaken van het interbellum en de Tweede Wereldoorlog uit. Zo gaat Otto van Wenen naar Amerika, en van daar naar Shanghai. Ik was positief verrast dat de periode waarbij hij in China verbleef ook uitgebreid aan bod kwam. Het is een minder gekend aspect van de Tweede Wereldoorlog waar niet zoveel lectuur over bestaat en dat mij toch enorm interesseert. De auteur zal de Japans-Chinese oorlog op een duidelijke manier uitleggen, het was alsof ik op de eerste rij zat en alles live kon meevolgen. Hier is duidelijk een grondige research aan vooraf gegaan.
Maar niet alleen Otto’s verhaal is interessant om te volgen ook dat van Karl en het hoofdpersonage Alice. De schijnwerpers zijn vooral op Alice gericht, die het zeker niet makkelijk heeft gehad. De auteur hanteert een zakelijke, bijna academische schrijfstijl. Ze geeft de feiten weer zonder deze te verbloemen. Je leest dus echt geen roman, maar een kwaliteitsvol, historisch werk. Ze staaft de feiten en haar theorieën aan de hand van teksten, brieven en meer uit de Tweede Wereldoorlog. Het leuke is dat van sommige brieven zelfs een foto ter illustratie toegevoegd werd. Bovenaan elk hoofdstuk is er een foto terug te vinden uit het kookboek van Alice. Achteraan het boek is er een uitgebreide bibliografie, die ik zeker zal raadplegen. Het onderwerp heeft mijn interesse gewekt naar meer.
Ondanks de schrijfstijl van de auteur, ligt er toch heel wat gevoel in het boek. Het verhaal grijpt je als lezer naar de keel. Vanaf de eerste pagina had dit boek mij in zijn greep. Ik heb tijdens het lezen toch heel wat bijgeleerd. 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
