Het verhaal was spannend van begin tot einde
[Recensie] Stel je voor dat je plots ontwaakt in een leeg gebouw. Opgesloten samen met nog acht andere onbekende mensen. Je hebt geen idee waar je bent en waarom jullie daar worden gevangengehouden. Zonder eten of drinken. Eén iemand is reeds dood, en de kans dat nog volgen is reëel. Dit is de situatie waar deze 9 personen in terecht komen. Elk met hun eigen verleden. Hoe langer het duurt, hoe meer ze zichzelf tegenkomen. Lukt het hen om te overleven in deze hel? En aan de moordzuchtige ratten te ontsnappen?
Met Het hol van de rat heeft Kim Verheugen een razend spannende thriller neergezet. Ze is hiermee niet aan haar proefstuk toe. Vorig jaar schreef Kim Ravenzwart bloed, waarmee ze de Indie Award 2019 won voor het boek met de meest verrassende plot.
Ook nu weer is een sterk plot een van de sterke punten in het verhaal. Deze zit geniaal in elkaar, en vooral het einde is echt knap bedacht. Het is een ontknoping waarbij je een ogenblik verbaasd naar je boek staat te kijken, om daarna alle puzzelstukjes in elkaar te zien passen. Op enkele details na misschien. Nadien blijft het verhaal nog een hele tijd nazinderen.
Het boek is spannend vanaf de eerste bladzijde. Het verhaal speelt zich, op de proloog en epiloog na, volledig af in het verleden. In een vrij korte tijdsspanne. Op chronologische wijze krijg je de gebeurtenissen van de negen vastgehouden mensen voor ogen. Dit leidt tot continue spanningsbogen en maakt dat je steeds verder wilt lezen. Vaak is het verhaal ook wat gruwelijk, zeker de passages met de ratten. Dit lijkt dan soms wat ongeloofwaardig, toch is het heel realistisch neergeschreven.
Er is in feit een hele grote verhaallijn waarrond het hele boek draait, namelijk de opgesloten personen. Je krijgt een duidelijk beeld van hoe iedereen omgaat met de situatie. En elk individu doet dit op zijn of haar eigen manier. Na verloop van tijd zie je zowel de personages als hun manier van omgaan met elkaar veranderen. Je ziet wat het opgesloten leven zonder eten of drank met hen doet. Dit is heel intrigerend, en ook wel wat beangstigend. Vooral omdat elk personage daar voor een reden zit. Ieder van hen heeft iets gedaan in het verleden waardoor ze deze opsluiting verdienen. Beetje bij beetje krijg je als lezer hiervan iets mee, via flashbacks en herinneringen van de personages. Op die manier worden tevens enkele gevoelige en nog steeds actuele thema’s aangesneden. Zoals o.a. verkrachting, homoseksualiteit en religie.
Doordat het verhaal weinig wijzigt in plaats en tijd zijn de personages en hun onderlinge dialogen extra belangrijk in Het hol van de rat. Van de negen opgesloten personen krijg je iets van hun verleden mee. Er zijn niet echt hoofdpersonages die er een heel stuk bovenuit steken. Emma en Dave zijn in mijn ogen de spilfiguren, met Emma misschien als belangrijkste. Zij worden grondig beschreven en hebben een zware rugzak vol bagage. Maar ook de andere mensen, zoals Daniël, Ben,… zijn sterk neergezet. Allemaal hebben ze een specifiek karakter en doel in het verhaal. Dit geldt ook voor de onbekende dader, waarvan we in cursief af en toe een hoofdstuk meekrijgen. Dit maakt het extra spannend en interessant.
Kim Verheugen heeft een erg vlotte en aangename schrijfstijl. Ze schrijft duidelijk en in begrijpelijke taal. Ook slaagt ze erin om de vaart in het verhaal te houden, dankzij de korte hoofdstukken en flashbacks naar herinneringen uit het verleden. Handig is ook dat bij de hoofdstukken er een duidelijke notatie is van dag en uur. Zo komt het proces van opsluiten nog visueler over, want het werkt als een soort omgekeerde aftelklok. Zo voelt het toch aan. Wat ook nog het vermelden waard is: Kim heeft de cover van haar boek zelf geschilderd. Net zoals ze bij 3 van haar vorige boeken deed. Knap!
Het hol van de rat heeft mij zeker kunnen bekoren. Het verhaal was spannend van begin tot einde, en op een paar onduidelijkheden na vond ik het concept top. Het verwerken van gevoelige thema’s maakt het geheel nog wat sterker, zeker op de wijze hoe Kim Verheugen het doet. Daardoor had ik met sommige personages medelijden, maar met anderen totaal niet. Terwijl ze strikt gezien toch allen in hetzelfde schuitje zitten. De aanwezigheid van de ratten vond ik wel gruwelijk, maar tegelijk zo goed passend in dit verhaal. Ik wil het in ieder geval niet zelf meemaken! Ik geef Het hol van de rat een welverdiende score van 4,5 ratten, euh, sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
