Drie verschillende personages door het leven tot elkaar ‘veroordeeld’
[Recensie] Met zijn Het Kabinet op zolder vertelt auteur Harke Jan van der Meulen het verhaal van een drietal personages, te weten Wessel, Sjors en Anna, die met elkaar een Amsterdams huis bewonen. De drie zijn totaal verschillend, maar hebben met elkaar gemeen dat zij een nieuwe invulling aan hun bestaan willen geven.
Wessel is een bekende rockster, op zoek naar een nieuw imago ten behoeve van zijn carrière. Wessel woont op de begane grond van het Amsterdamse pand. Boven hem woont Sjors, een voormalige hippie. Sjors is al tientallen jaren werkloos en is behoorlijk jaloers op het succes van Wessel. De zolderetage wordt bewoond door Anna. Anna werkt bij het Kruidvat en verzamelt medicijndoosjes. Haar ‘schatten’ stelt ze tentoon in een enorme, eikenhouten kast die zij haar kabinet noemt. Het ding is zo zwaar en log dat je er niet aan moet denken wat er gebeurt als hij omvalt.
“Hij klopte bij haar appartement aan. Appartement was een groot woord, het was een zolderkamer. Hoe hoger je in dit pand kwam, hoe armoediger en sjofeler alles werd. Zijn eigen appartement op de begane grond en eerste etage was prachtig, dan kwam je op de tweede etage bij Sjors, dat was al een stuk minder: er lag een rafelig kleed op de overloop en het schilderwerk was slecht bijgehouden. En dan moest je een gammele trap op naar de bovenste verdieping en kwam je bij Anna.”
Ook in de vorige roman van Van der Meulen (De reconstructie) waren het drie hoofdpersonages rond wie het verhaal zich ontwikkelde en, net als in dát boek, weet de auteur ook nu zijn personages zeer goed tot leven te wekken. Die personages zijn overigens opnieuw origineel, totaal verschillend van elkaar en door het leven tot elkaar ‘veroordeeld’.
De schrijfstijl van Van der Meulen is verzorgd en boeiend en hij weet op intelligente wijze een suggestie te wekken om vervolgens toch een ander pad te kiezen dan die de lezer denkt te zien aankomen.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor Centi
