Voor liefhebbers van historische fictie over de Tweede Wereldoorlog én de Italiaanse cultuur.
“Joanna had haar vader nooit anders gezien dan als een oude man, oud en bitter, afstandelijk en gelaten, iemand die de wereld al lang geleden had opgegeven.”
[Recensie] Het kind van Toscane springt heen en weer tussen de oorlogsjaren van Hugo en het heden van zijn dochter Joanna. Dat het voor kinderen soms lastig is te beseffen dat hun vader en moeder voor hun geboorte al een heel leven achter de rug hebben, maakt dit boek duidelijk.
In de verhaallijn van Joanna ontdekt zij bij de afwikkeling van de erfenis van haar vader dingen over hem die ze niet wist. Zo treft ze In zijn papieren onder andere een brief uit april 1945 aan, geadresseerd aan Signora Sofia Bartoli in een plaats die San Salvatore heet, in Toscane. De brief is nooit opengemaakt en is retour afzender gestuurd, met de opmerking ‘onbekend op dit adres’. Joanna besluit na het lezen van de brief naar Toscane te gaan omdat ze de raadsels die de brief bij haar oproepen wil oplossen. Gaandeweg het boek ontdekt ze de geheimen uit de levensgeschiedenis van haar vader. Een verhaal dat verder naar het einde van het boek toe, steeds spannender wordt.
De verhaallijn van Hugo beschrijft zijn geschiedenis vanaf de oorlog tot aan de brief die ongelezen retour komt. Als piloot stort hij met zijn vliegtuig neer in de heuvels van Toscane. Hij overleeft het als enige inzittende. Zwaar gewond weet hij te overleven dankzij de hulp van Sofia Bartoli. Ze gaan van elkaar houden en bewaren samen een geheim, waarnaar de titel van het boek verwijst. Maar dan verliezen ze elkaar uit het oog.
Voor wie van historische romans houdt is Het kind uit Toscane een aanbeveling waard. Het boek geeft op geloofwaardige wijze een inkijkje in de continue dreiging die oorlog voor een piloot in vijandig gebied met zich meebrengt. Het besef voor het eigen leven compleet afhankelijk te zijn van de moed en de goedheid van een ander wordt in dit boek schrijnend invoelbaar.
Niet alleen vanwege deze historische lijn in het verhaal, maar ook vanwege de schildering van het afgelegen dorp in de velden van Toscane en de mensen die er leven en wonen, is het boek aantrekkelijk. Naast de beschrijvingen van de plaatselijke keuken die doen verlangen naar zon en warmte, is het vooral de schildering van de manier waarop de dorpsbewoners onderling met elkaar omgaan, die herinneringen oproepen aan dorpjes waarin de tijd stil lijkt te staan.
Het mysterieuze aspect in het boek waaraan de titel ontleend is, wordt aanvankelijk overtuigend neergezet maar de uitwerking is helaas teleurstellend. Gelukkig maken de schildering van de levensgeschiedenissen van Hugo en Joanna en de sfeertekening van Toscane dit boek al meer dan de genoeg de moeite waard om het met plezier te lezen.
Rhys Bowen is het pseudoniem van Janet Quin-Harkin. Als Quin-Harkin heeft ze vele tienerromans gepubliceerd tot ze in de jaren negentig begon met het schrijven van mystery novels voor volwassenen onder de naam Rhys Bowen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
