Geruststelling via de dieren uit Tellegens mooie bos
[Recensie] Zelfs zwaarmoedigheid is een glimlach waard. Iedereen die tobt, ziek is of net uitziekt, op zwart zaad zit of wat dan ook, knapt op van een welgemeend schouderklopje, van een aai over zijn bol en van de woorden: geloof mij nou maar, het komt goed. Want zo ís het meestal ook, wat niet goed gaat, kómt meestal wel goed. Een diepe zucht van verlichting! In dit mooie kleine boekje van grootmeester-schrijver Toon Tellegen staan allemaal ‘zucht-van-verlichting-verhaaltjes’. Heerlijk om te lezen.
Voelsprietontsteking en snavelkramp
Het is altijd erg moeilijk om uit zo’n boek vol kleine parels favorieten te kiezen. En toch kan ik het ook dit keer niet laten. Zo is er het heerlijke verhaal van het nijlpaard dat er hevig naar verlangt iemand beter te maken. Hij gaat zijn mede-bosbewoners langs. Ondervraagt hen of zij écht nergens aan lijden. Heeft de egel geen pijn aan zijn stekels, heeft de olifant geen slurfverhoging, de krekel geen voelsprietontsteking, de karper geen kou op zijn kieuwen, de reiger geen snavelkramp en de giraffe geen last van aanvallen van bleke steeltjes? Hij gaat nog meer dieren af. Ze zijn allemaal gezond. Het nijlpaard voelt zich grijs en ontzettend vergeefs. Hij holt uit frustratie in volle vaart de rivier in. En als hij na lange tijd weer boven komt, is dat nare gevoel voorbij. Hij heeft zichzelf beter gemaakt. En hij voelt zich gelukkig.
Onweerstaanbaar
Nog een. Ik kan het niet laten. Omdat ik bij het lezen ervan moest denken aan de watersnood in Zuid-Limburg en ontdekte dat Tellegen dat vertaalde op zijn eigen onweerstaanbare manier. Het regende vele dagen en het dierenbos kwam onder water te staan. Het hele bos stond blank en het water stroomde onder de deuren van de dierenhuizen door. De egel dacht eerst dat hij verloren was, daarna kwam hij op het idee te gaan varen. Hij zette zijn tafel ondersteboven, ging erin zitten en voer het bos in. Daar kwam hij honderden varende dieren tegen die allemaal op omgekeerde tafels zaten. Ze vormden samen een hele vloot, ze zongen een lied over golven, ze riepen Áhoi!’ en zwaaiden naar elkaar. Ze voeren de zee op en later, toen het water zakte, voeren ze terug naar het bos en naar huis. Ze hadden de mooiste dag van hun leven beleefd. En alles was goed gekomen.
Toon Tellegen (1941) is schrijver, arts en dichter. Zijn verhalen over de mier, de eekhoorn en de egel zijn het bekendst, maar alle dieren die als levende wezens uit zijn pen vloeien zijn figuren die zoveel menselijke trekken vertonen dat ze werkelijk leven. Eigenlijk zijn de dierenverhalen kinderverhalen, maar Tellegen is niet alleen een fantasierijk schrijver maar ook een groot mensenkenner en filosoof. Daardoor lezen volwassenen zijn boeken ook met graagte. Wie zijn boeken leest, herkent zichzelf en anderen. De schrijver ontving de Woutertje Pieterse Prijs, De Gouden Uil, en de Gouden Griffel. Zijn complete werk werd bekroond met de Hendrik de Vriesprijs en de Constantijn Huygensprijs.
Dierenverhalen
Er zijn een paar grote verzamelbundels verschenen met de dierenverhalen van deze schrijver. Sinds een tijd zijn deze kleine boekjes te koop. ‘Geschenkboekjes’ is een woord om kippenvel van te krijgen, want die term wordt meestal gebruikt voor kleurrijke boekjes vol nonsens of semi-wijze spreuken.
Dat geldt niet voor deze boekjes. Niet verpakken, strik erom, klaar! Geen mooier en liever cadeau dat een geschenkboekje van Toon Tellegen.
—
Eerder verschenen op Leeskost
