Verwarrende chaos die in je hoofd blijft hangen
[Recnsie] Op zowel de voor- als achterkant van Het laatste huis staan aanbevelingen van grote schrijvers op het gebied van horror: Stephen King en Thomas Olde Heuvelt. Dit schept bepaalde verwachtingen voor dit boek, maar komen die ook uit?
Om hier gelijk een antwoord op te geven: nee, de verwachtingen komen niet uit. Is het boek tegengevallen? Nee, dat ook niet. De verhaallijn volgt Ted Bannerman, een eenzame, ietwat onverzorgde man die in het laatste huis voor de bosrand woont. Hij woont samen met zijn kat Olivia met dichtgetimmerde ramen. Soms krijgt hij bezoek van zijn dochter Lauren. In het bos achter zijn huis ligt iets begraven, maar volgens de cover is het niet wat je denkt. En dan krijgt hij ook nog een nieuwe buurvrouw die veel interesse toont in hem, maar ook in een meisje dat jaren geleden verdwenen is.
Schrijfster Catriona Ward heeft zowel de Britse als de Amerikaanse nationaliteit. Voor haar eerste boek Rawblood won ze de British Fantasy Award die ze ook won voor The last house on Needless Street. Dit boek heet in Nederland Het laatste huis. Dit boek kent vele verhaallijnen waarbij sommige in de ik-vorm zijn geschreven en andere weer vanuit de derde persoon. Je leert de personages steeds beter kennen.
Een zonderlinge man
Al gauw kom je erachter dat Ted niet een normale man is, maar wat er precies met hem aan de hand is weet je niet. Je leest dat het een zonderlinge man is die in een huis woont met het uiterlijk van een kraakpand. Een kluizenaar is hij echter niet omdat hij wel uitgaat. Gaandeweg wordt er steeds meer bekend over Ted en krijg je een vermoeden hoe het zit.
Het laatste huis is een verwarrend boek. De schrijfstijl is beschrijvend en gedetailleerd. Het verhaal bevat mooie zinnen en ook de verschillende personages zijn goed beschreven, zodat ze allemaal een eigen karakter hebben. Maar de karakters gaan door elkaar heen lopen, evenals de periodes waarin het zich afspeelt. Dit resulteert in een chaotisch verloop, zeker als er steeds meer personen bijkomen. Het meest bizarre karakter is dat van Olivia, een zwarte kat, die kan ‘praten’. Je weet wat zij denkt, ze leest de Bijbel en vertoont menselijk gedrag.
Een onaangenaam gevoel
Een horrorverhaal is het zeker niet, maar een echte thriller ook niet. Nagelbijtende spanning hoef je niet te verwachten, maar een onaangenaam gevoel geeft Het laatste huis je wel. Ik kon het gemakkelijk wegleggen omdat het niet boeide, maar aan de andere kant wilde ik wel weten wat er met het verdwenen meisje is gebeurd en hoe het met die zonderlinge Ted zit.
Langzaamaan komen er ook steeds meer stukjes informatie boven en daar zitten onverwachte, soms zelfs verdrietige, dingen bij. In het nawoord legt Catriona Ward uit wat de bedoeling is van het verhaal en waar het zijn oorsprong heeft gevonden. En dat is zeker een interessant uitgangspunt. Het verklaart veel dingen en je gaat anders naar het verhaal kijken. Je vraagt je af hoe je Het laatste huis zou lezen als je deze informatie al eerder had. Het boek is verwarrend en chaotisch, maar het verhaal blijft wel in je hoofd spoken.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
