Aangrijpend en uiterst fraai geschreven debuutroman
[Recensie] Het laatste verhaal van Mina Lee bestaat uit twee verhaallijnen. Dat van Mina Lee en dat van haar dochter Margot.
Mina Lee is opgegroeid in een weeshuis nadat ze op vierjarige leeftijd haar ouders verloor. In 1987 vertrekt ze naar Los Angeles in de hoop in Amerika een beter leven op te bouwen. Met haar schamele bezittingen komt ze terecht in Koreatown. Ze wordt verliefd en krijgt een dochter, Margot.
De verhaallijn van Margot begint wanneer die inmiddels volwassen is en het leven in Koreatown is ontvlucht. Margot woont in Seattle en bezoekt haar moeder sporadisch. De communicatie tussen moeder en dochter verloopt vrij moeizaam. Mina Lee heeft altijd geweigerd de Engelse taal te leren, terwijl Margot nauwelijks Koreaans spreekt. Wanneer Margot haar moeder echter al dagen niet heeft kunnen bereiken, reist zij af naar Los Angeles en treft haar moeder dood aan in haar appartement. De omstandigheden roepen vragen op en Margot gaat op zoek naar antwoorden. Een zoektocht die haar alsnog veel kennis over het leven van haar moeder oplevert.
“In een dappere bui had Margot haar moeder een keer in haar beste Koreaans via de telefoon gevraagd: Waarom ga je niet terug naar Korea? Waarom blijf je hier wonen? Ze had zich altijd afgevraagd waarom haar moeder voor dit leven had gekozen, dat niet gemakkelijker kon zijn dan in Korea wonen, waar ze in elk geval dezelfde taal sprak, dezelfde cultuur en achtergrond had als alle anderen.”
Het laatste verhaal van Mina Lee is een rijke roman die de lezer veel te bieden heeft. Enerzijds biedt het verhaal van moeder Mina Lee veel informatie over de Koreaanse cultuur en over hoe moeilijk Koreaanse emigranten het hebben in een vreemd land. Anderzijds is er de schurende relatie tussen moeder en dochter en het feit dat deze twee vrouwen bij leven zoveel kansen hebben laten liggen. Een prachtige roman over familiebanden, cultuur en sociale klasse geschreven in een fraaie, intense en beeldende schrijfstijl die het verhaal van de twee vrouwen prachtig weergeeft.
“Ze had de verschillende delen van haar leven altijd strikt gescheiden gehouden –haar moeder, haar vrienden, ex-vriendjes, collega’s. Als die niet met elkaar in aanraking kwamen, als ze die apart kon houden, kon ze nooit helemaal kapotgemaakt worden.”
Kim weet bovendien de twee verhaallijnen fraai om elkaar heen te laten kronkelen om zo nu en dan weer bijeen te komen en van elkaar af te drijven. De wijze waarop ze de emoties, pijn en het verdriet van haar personages, die Kim overigens uiterst treffend tot leven weet te brengen, verwoordt is van hoog niveau.
Het laatste verhaal van Mina Lee is aangrijpend, beklijvend en uiterst fraai geschreven. Het is dan ook nauwelijks voor te stellen dat dit een debuutroman is.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
